Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάθε τύπος αγάπης ενεργοποιεί διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου. Για παράδειγμα, η ρομαντική αγάπη σχετίζεται με την ενεργοποίηση περιοχών που συνδέονται με την επιθυμία και την ανταμοιβή, ενώ η γονική αγάπη ενεργοποιεί περιοχές που αφορούν την προστασία και τη φροντίδα. Η φιλική αγάπη, από την άλλη, ενεργοποιεί εγκεφαλικές περιοχές που σχετίζονται με την εμπιστοσύνη και την αμοιβαία σχέση.
Αυτή η ποικιλία εγκεφαλικής δραστηριότητας δείχνει ότι η αγάπη δεν είναι απλά ένα συναίσθημα, αλλά ένα περίπλοκο φαινόμενο με πολλές πτυχές και διαφορετικές εγκεφαλικές λειτουργίες. Η μελέτη προσφέρει βαθύτερη κατανόηση της νευροβιολογικής βάσης της αγάπης και υπογραμμίζει το πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η εμπειρία της ανάλογα με το πλαίσιο και τον αποδέκτη της.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου για να μετρήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων καθώς συλλογίζονταν καταστάσεις που αφορούσαν έξι διαφορετικούς τύπους αγάπης: για ρομαντικούς συντρόφους, για παιδιά, για φίλους, για αγνώστους, για κατοικίδια ζώα και για τη φύση, αναφέρει ο Independent.
Για παράδειγμα, μία από τις καταστάσεις που παρουσιάστηκαν στους συμμετέχοντες αφορούσε την ανάμνηση της πρώτης στιγμής που είδαν το μωρό τους. «Βλέπετε το νεογέννητο παιδί σας για πρώτη φορά. Είναι το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής σας. Νιώθετε αγάπη για το μικρό», ήταν ένα από τα σενάρια που παρουσίασαν οι ερευνητές.
Πρώτη η γονική αγάπη, μετά η ρομαντική
Οι ανταποκρίσεις σε συναισθήματα αγάπης συγκρίθηκαν στη μελέτη με ουδέτερα σενάρια στα οποία συνέβαιναν πολύ λίγα πράγματα. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η αγάπη για τα παιδιά δημιουργούσε την πιο έντονη εγκεφαλική δραστηριότητα, με δεύτερη – με μικρή διαφορά – τη ρομαντική αγάπη.
«Στη γονική αγάπη, υπήρχε ενεργοποίηση βαθιά στο σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Pärttyli Rinne από το Πανεπιστήμιο Aalto, προσθέτοντας ότι τέτοια έντονη εγκεφαλική δραστηριότητα «δεν παρατηρήθηκε για κανένα άλλο είδος αγάπης».
Όλα τα είδη αγάπης μεταξύ ανθρώπων φάνηκε να ενεργοποιούν τον εγκέφαλο ανεξάρτητα από την εγγύτητα της σχέσης, διαφέροντας μόνο στην ένταση της ενεργοποίησης.
Για τους ξένους, για τη φύση, για τα ζώα
Η συμπονετική αγάπη για τους αγνώστους, διαπίστωσε η μελέτη, ήταν λιγότερο ανταποδοτική και προκαλούσε μικρότερη ενεργοποίηση του εγκεφάλου σε σχέση με την αγάπη σε στενές σχέσεις.
Η αγάπη για τη φύση ενεργοποιούσε το σύστημα ανταμοιβής και τις οπτικές περιοχές του εγκεφάλου, αλλά όχι τις κοινωνικές περιοχές του εγκεφάλου.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα ως απόκριση στα συναισθήματα αγάπης επηρεάζεται όχι μόνο από την εγγύτητα του αντικειμένου αλλά και από το αν πρόκειται για άνθρωπο, ζώο ή τη φύση.
Για τους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, όταν τους ζητήθηκε να σκεφτούν το να περνούν χρόνο αυτά, οι περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τα συναισθήματα κοινωνικότητας φάνηκε να ενεργοποιούνται περισσότερο από εκείνες που ενεργοποιούνται σε σκέψεις για τη φύση.
«Πλέον έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχετίζεται με διαφορετικούς τύπους αγάπης σε σχέση με προηγούμενες έρευνες», δήλωσε ο Δρ. Rinne.
