Η Φωτεινή Βελεσιώτου επιστρέφει με το νέο της τραγούδι, «Το παιδί», μια υπαρξιακή ωδή σε μουσική της Σοφίας Νάτσιου και στίχους της Κατερίνας Ταμβάκη. Ένα τραγούδι που μιλά για την απώλεια του αυθεντικού μας εαυτού και τη βαθιά ανάγκη να επιστρέψουμε στην αλήθειά μας.
Η Φωτεινή Βελεσιώτου, με τη μοναδική εκφραστική της δύναμη, αποδίδει τον εσωτερικό διάλογο μεταξύ του ενήλικα που έχει εγκλωβιστεί στην κοινωνική του περσόνα και του παιδιού που υπήρξε κάποτε – εκείνου που ρωτά, που διεκδικεί, που δεν γνωρίζει ακόμα το βάρος των ενοχών.
Η μουσική της Σοφίας Νάτσιου ντύνει αυτή την πορεία αυτογνωσίας με ηχητικές υφές που μοιάζουν με απόηχους μιας μνήμης που επιστρέφει. Η γκάιντα, με τον αναλλοίωτο, αρχέγονο ήχο της, μας φέρνει σε επαφή με τις ρίζες μας, ενώ η ηλεκτρική κιθάρα είναι η φωνή του παρόντος, ο απόηχος της ενήλικης πραγματικότητας.
Ακούστε το τραγούδι:
«Το παιδί» δεν είναι απλώς ένα τραγούδι. Είναι μια πορεία συμφιλίωσης με τον εαυτό.
Credits
Μιχάλης Ατσάλης: ακουστικές/ ηλεκτρικές κιθάρες
Γιώργος Νταβλιάκος: γκάιντα
Διονύσης Μακρής: μπάσο
Τύμπανα: Θωμάς Κωστούλας
Εύα Λουκάτου: bendir
Ενορχήστρωση/μουσική επιμέλεια: Σοφία Νάτσιου – Μιχάλης Ατσάλης
Εύα Λουκάτου – Melissa Music Lab: Ηχογράφηση (φωνή, κιθάρες, μπάσο, bendir) και Mix/ Mastering.
Αστέριος Τράκας – Studio Φωνόγραφος: ηχογράφηση (γκάιντα και τύμπανα)
Σκηνοθεσία: Μανώλης Φραγγίδης
Κυκλοφορεί από την PANIK OXYGEN στις ψηφιακές πλατφόρμες εδώ: https://li.sten.to/topaidi
Στίχοι
«Το παιδί»
Εαυτέ μου σ’ έχασα μες τον κόσμο ξέχασα
την αλήθεια μου να πω μην τυχόν και πληγωθώ.
Τόσα χρόνια μόνος μου σε όλα μέσα ο πόνος μου
το χαμόγελο φορώ για να δεις, για να δεις πως σ’ αγαπώ.
Που είναι το παιδί; που είναι το γιατί;
πώς θα το πάρω απ’ την αρχή
να βρω ποιος είμαι τελικά χωρίς τον φόβο που μιλά
Σπάσε τον τοίχο της σιωπής μες στα συντρίμμια θα με βρεις
τώρα μπορώ να σηκωθώ με όλα αυτά που σου χρωστώ
Τόσα χρόνια μόνος μου σε όλα μέσα ο πόνος μου
το χαμόγελο φορώ για να δεις, για να δεις πως σ’ αγαπώ.
Που είναι το παιδί
που χάθηκε η φωνή
στάχτη να γίνει η ντροπή
πες μου, πώς θ’ αγαπήσω τις πληγές
πώς θα αποδράσουν οι ενοχές
Που είναι το παιδί;
που είναι το γιατί;
πώς θα το πάρω απ’ την αρχή
που είναι το παιδί;
που είναι το γιατί;
πώς θα το πάρω απ’ την αρχή
να δουν ποιος είμαι τελικά
χωρίς τον φόβο που μιλά
