Το Χαϊδάρι ζητά πραγματικό Δήμαρχο Κοινής Αποδοχής! – το άρθρο υπογράφει ο Παναγιώτης Νιζάμης
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο
Για να αναπτύξω τον στοχασμό μου και να επεξηγήσω τον τίτλο μου θα σας γυρίσω πίσω.
Ήταν Μάιος του 2019 όταν ο Βαγγέλης Ντηνιακός εκλέχθηκε δήμαρχος Χαϊδαρίου στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Η στάση του κόσμου τότε (κάτι που φάνηκε και στις βουλευτικές εκλογές) ήταν κόντρα στο «κόκκινο» αφού όλοι δεινοπάθησαν με τις διοικήσεις μη κανονικότητας –όπως ισχυρίζονταν- λόγω των σκληρών απολήξεων των Μνημονίων που είχε υπογράψει η χώρα.
Ο Μιχάλης Σελέκος (ΚΚΕ) κατατροπώθηκε με την στήριξη της παράταξης του Γ. Κέντρη δίπλα στον Βαγγέλη Ντηνιακό, αφού τότε οι περισσότεροι θεώρησαν τον νεαρό υποψήφιο ως ένα δήμαρχο κοινής αποδοχής.
Κάτι τέτοιο έδειξε πώς θεώρησε και η κυβέρνηση την ίδια εποχή –για όλους τους δήμους της χώρας- και πριν αναλάβουν οι νέες διοικήσεις όλου του μετεκλογικού χάρτη μετέφερε με νομοθετήματα τις αρμοδιότητες των δημοτικών συμβουλίων προς τις Οικονομικές Επιτροπές και τις Επιτροπές Ποιότητας Ζωής φροντίζοντας παράλληλα, οι αποφάσεις τους να προκύπτουν από τα 3/5 της διοικούσας παράταξης.
Με αυτό τον τρόπο μετέτρεψε το δημοκρατικότερο κατά κοινή ομολογία σύστημα της απλής αναλογικής σε ένα σύστημα που ρυθμίζεται από έναν.
Τον ίδιο τον δήμαρχο.
Αλλάζοντας την ισορροπία των επιτροπών, από όπου οι δήμοι «περνούν» βασικά θέματα για να λειτουργήσουν, οι αναθέσεις έργων τον καιρό της πανδημίας με διαδικτυακές αποφάσεις σε όλους τους δήμους γίνονταν στο άψε σβήσε.
Χωρίς τον έλεγχο των Δημοτικών Συμβουλίων δεν υπήρχαν πολλές αντιρρήσεις, υπήρχε όμως ελλιπής στοιχειοθέτηση.
Στον Δήμο Χαϊδαρίου το παραπάνω φάνηκε στην πράξη.
Λαμπρά παραδείγματα το Stop του Υπουργείου για εργασίες που προγραμμάτισε η διοίκηση στον προαύλιο χώρο από το παλατάκι… το Stop του κόσμου μετά την κοπή δέντρων στην αναμόρφωση της πλατείας Λαού.
Και στις δύο περιπτώσεις έλειπαν οι μελέτες.
Βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς πώς και οι μελέτες που έχει καταρτίσει η διοίκηση μάλλον δεν πατάνε σε πραγματικά στοιχεία.
Λαμπρό παράδειγμα η μελέτη για να λάβει 2 εκατομμύρια ευρώ για την απαραίτητη ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του δήμου.
Εκεί πέρασε μεσώ των επιτροπών -στα στοιχεία που συνέταξε- ότι εξυπηρετεί διασυνοριακές ανάγκες (;), ότι κατέχει αγροτικές καλλιέργειες (δημοτικό Λαχανόκηπο), κοινωνικό ιατρείο, κοινωνικό φαρμακείο, ιματιοθήκη, τράπεζα χρόνου, παιδικές κατασκηνώσεις ακόμη και κατασκηνώσεις ΑμεΑ!
Ούτε στον ύπνο του δεν τα έχει δει τα παραπάνω κανένας Χαϊδαριώτης.
Και όμως ο διοίκηση του Δήμου όλα αυτά έγραψε σε μελέτη της ότι τα έχει και απαιτεί ειδικό λογισμικό για τη διαχείριση τους!
Και κάποιοι όλα τα παραπάνω τα συγκρότησαν, για να διατεθεί χρήμα σε «πλασματικές» εργασίες που πληρώνονται με πραγματικό χρήμα και στηρίζουν την συνέχεια μιας ανάλογης κατάστασης δια της ψήφου.
Με αυτά και μόνο τα παραδείγματα (υπάρχουν και πολλά άλλα) πλέον μπορώ να επιστρέψω στον τίτλο μου.
Η σημερινή διοίκηση στηρίζει την επιφαινόμενη εξουσία της στη «γενική βούληση» της «κρίσιμης μάζας» (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) που παράγει πολιτική για να ζει.
Αυτής δηλαδή που βολεύεται να επιβιώνει από το πολιτικό σύστημα.
Αυτή η κρίσιμη μάζα όμως δυστυχώς δεν μπορεί να συγκροτήσει συλλογικό υποκείμενο και αυτό έχει αρχίσει να φαίνεται.
Όχι από το ξέσπασμα του κόσμου σε εκδηλώσεις Χαράς , αλλά από το «ξέσπασμα» του κόσμου σε εκδηλώσεις στήριξης
Για τους γνώστες της πολιτικής η πρόσφατη εκδήλωση για την κοπή της πίτας της διοικούσας παράταξης έδειξε την αποστροφή των πολιτών της κοινωνίας.
Μια αίθουσα που γέμισε με το ζόρι από “αυτούς” και από “εκείνους”.
Γιατί οι πλειοψηφίες εκφράζονται από Δήμαρχο Κοινή αποδοχής και όχι από δήμαρχο γενικής βούλησης.
