Εκατομμύρια θαυμαστές αποχαιρετούν το «Squid Game», τη βραβευμένη με Emmy τηλεοπτική σειρά που κατέκτησε την κορυφή των charts του Netflix και έγινε σύμβολο της ανόδου της Νότιας Κορέας στο Χόλιγουντ.
Η σειρά ακολουθεί παίκτες με οικονομικά προβλήματα καθώς αγωνίζονται σε μια σειρά παραδοσιακών παιδικών παιχνιδιών της Κορέας – με μια αιματηρή τροπή, καθώς οι ηττημένοι σκοτώνονται σε κάθε γύρο.
Το «Squid Game» έχει προσελκύσει τους θεατές από το 2021 με τα καραμελένια σκηνικά του και τα ζοφερά μηνύματα για τον καπιταλισμό και την ανθρωπότητα. Και με την τρίτη και τελευταία σεζόν να κυκλοφόρησε την περασμένη Παρασκευή, οι θαυμαστές σε όλο τον κόσμο επιστρέφουν στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, ορισμένοι Νοτιοκορεάτες βρέθηκαν να αναλογίζονται την κοινωνία που ενέπνευσε τη δυστοπική σειρά.
«Νιώθω ότι το Squid Game 3 αποκάλυψε τα αληθινά συναισθήματα και τις ακατέργαστες εσωτερικές σκέψεις του κορεατικού λαού», γράφει ένα σχόλιο στο YouTube κάτω από ένα κλιπ της τρίτης σεζόν.
«Αντικατόπτριζε τόσο καλά την πραγματικότητα, την πραγματική ζωή, τη δουλειά, η οποία είναι γεμάτη από αδίστακτους ανθρώπους έτοιμους να σε συντρίψουν. Αυτή η σειρά έδειξε αυτό ακριβώς».
Καθημερινές δυσκολίες
*Το άρθρο περιλαμβάνει spoilers για την τελευταία σεζόν*
Το «Squid Game» δημιουργήθηκε με φόντο τον σκληρό ανταγωνισμό και την αυξανόμενη ανισότητα στην κοινωνία της Νότιας Κορέας, όπου οι άνθρωποι είναι πολύ αγχωμένοι για να κάνουν παιδιά και οι εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο θεωρούνται καθοριστικές για τη ζωή ενός ατόμου.
Οι διαφορετικοί χαρακτήρες της σειράς, μεταξύ των οποίων ένας υπάλληλος γραφείου, ένας μετανάστης εργάτης σε εργοστάσιο και ένας απατεώνας κρυπτονομισμάτων, είναι εμπνευσμένοι από πρόσωπα που πολλοί Νοτιοκορεάτες θα θεωρούσαν οικεία.
Η ιστορία του πρωταγωνιστή Seong Gi-hun, ενός εργάτη σε εργοστάσιο αυτοκινήτων που απολύθηκε και αργότερα πήρε μέρος σε μια απεργία, εμπνεύστηκε επίσης από ένα πραγματικό γεγονός: την απεργία του 2009 στο εργοστάσιο SsangYong Motor, όπου οι εργάτες ήρθαν σε σύγκρουση με την αστυνομία λόγω των εκτεταμένων απολύσεων. Το γεγονός αυτό θεωρείται σήμερα ως μία από τις μεγαλύτερες εργατικές συγκρούσεις της χώρας.
«Το έργο μπορεί να είναι φανταστικό, αλλά είναι πιο ρεαλιστικό από την ίδια την πραγματικότητα», έγραψε ο Jeong Cheol Sang, ένας λάτρης του κινηματογράφου, στην κριτική του για την τελευταία σεζόν του Squid Game.
«Η εργασιακή αβεβαιότητα, η ανεργία των νέων, οι διαλυμένες οικογένειες – αυτά δεν είναι απλά στοιχεία της υπόθεσης της σειράς, αλλά οι ίδιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά».
Αυτά τα πιο σκοτεινά μηνύματα φάνηκαν να παραμερίζονται το βράδυ του Σαββάτου στη Σεούλ, καθώς μια τεράστια παρέλαση γιόρτασε την κυκλοφορία της τελευταίας σεζόν της επιτυχημένης σειράς. Μια γιγαντιαία κούκλα – εμπνευσμένη από εκείνη του πρώτου παιχνιδιού της σειράς – και δεκάδες ανώνυμοι φρουροί με φόρμες παρέλασαν στο κέντρο της πόλης.
Για τους ηγέτες της Νότιας Κορέας, το «Squid Game» έχει γίνει σύμβολο της επιτυχίας των κορεατικών δραματικών σειρών στην παγκόσμια σκηνή. Είναι επίσης μέρος μιας σειράς επιτυχιών – μαζί με το K-pop συγκρότημα BTS και την οσκαρική ταινία Parasite – τις οποίες ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Lee Jae Myung θέλει να αξιοποιήσει, καθώς έχει θέσει ως στόχο την εξαγωγή της κορεατικής κουλτούρας σε όλο τον κόσμο.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι το «Squid Game» μπορεί να μην τελειώνει εδώ: η τελική σκηνή της σειράς, όπου η Cate Blanchett παίζει ένα κορεατικό παιχνίδι με έναν άνδρα σε ένα σοκάκι του Λος Άντζελες, έχει τροφοδοτήσει φήμες για ένα αμερικανικό spin-off.
Η σειρά τελείωσε με μια «ανοιχτή» νότα, όπως δήλωσε ο Lee Jung-jae, ο πρωταγωνιστής της σειράς, στο BBC. «Το τέλος θέτει πολλά ερωτήματα στο κοινό. Ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα συζητήσουν αυτά τα ερωτήματα, θα τα σκεφτούν και θα προσπαθήσουν να βρουν μια απάντηση».
Μικτές αντιδράσεις για το τέλος της σειράς
Στην δεύτερη και τρίτη σεζόν της σειράς, οι θεατές ακολουθούν την προσπάθεια του Gi-hun να διαλύσει το παιχνίδι που τον τραυμάτισε στην πρώτη σεζόν, το οποίο παρουσιάζεται ως ψυχαγωγία για μια ομάδα πλούσιων VIP.
Ωστόσο, η εξέγερσή του αποτυγχάνει και στο τέλος ο Gi-hun αναγκάζεται να θυσιαστεί για να σώσει το μωρό μιας άλλης παίκτριας – ένα τέλος που έχει διχάσει τους θεατές.
Κάποιοι υποστήριξαν ότι οι ενέργειες του Gi-hun δεν ταιριάζουν με τη σκοτεινή εικόνα της πραγματικότητας που είχαν δημιουργήσει οι σεναριογράφοι – μια εικόνα που είχε αποτυπώσει τόσο καλά τα αδίστακτα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης.
«Ο υπερβολικός αλτρουισμός των χαρακτήρων ήταν ενοχλητικός – σχεδόν στο σημείο να φαίνεται παράλογος», γράφει ένα σχόλιο στον δημοφιλή ιστότοπο συζητήσεων της Νότιας Κορέας, Nate Pann. «Φαινόταν σαν μια ψεύτικη, επιτηδευμένη καλοσύνη, που έδινε προτεραιότητα σε ξένους έναντι των δικών τους οικογενειών χωρίς πραγματικό λόγο».
Άλλοι όμως είπαν ότι ο θάνατος του Gi-hun ήταν σύμφωνος με τη δέσμευση της σειράς να παρουσιάζει δυσάρεστες αλήθειες.
«Αυτό περιγράφει τέλεια την ανθρωπότητα και το μήνυμα της σειράς», σχολίασε κάποιος άλλος στο YouTube.
«Όσο και αν θέλαμε να δούμε τον Gi-Hun να κερδίζει, να σκοτώνει τον αρχηγό και τους VIP και να σταματάει τα παιχνίδια μια για πάντα πριν ζήσει “αυτός καλά και εμείς καλύτερα”, αυτός δεν είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε και σίγουρα δεν είναι αυτός στον οποίο ζούσε ο Gi-Hun».
Ο Hwang Dong-hyuk, δημιουργός και σκηνοθέτης της σειράς, δήλωσε στους δημοσιογράφους τη Δευτέρα ότι κατανοεί τις «ανάμεικτες αντιδράσεις» για την τελευταία σεζόν.
«Στην πρώτη σεζόν δεν υπήρχαν προσδοκίες. Αλλά στη δεύτερη και τρίτη σεζόν, οι προσδοκίες ήταν πολύ υψηλές, και αυτό κάνει όλη τη διαφορά», δήλωσε ο Hwang τη Δευτέρα. «Οι λάτρεις των παιχνιδιών ήθελαν περισσότερα παιχνίδια, άλλοι ήθελαν βαθύτερα μηνύματα και μερικοί είχαν επενδύσει περισσότερο στους χαρακτήρες. Όλοι περίμεναν κάτι διαφορετικό».
Για μερικούς, τουλάχιστον, η τελική επιλογή του Gi-hun προσέφερε μια ελπιδοφόρα αντανάκλαση της πραγματικότητας: ότι ακόμη και σε δύσκολες στιγμές, η καλοσύνη μπορεί να επικρατήσει.
«Αυτό το παράδοξο – η συνύπαρξη της σκληρότητας και της ευγένειας – είναι αυτό που έκανε το φινάλε τόσο συγκινητικό», δήλωσε ο Jeong, blogger ταινιών. «Βλέποντας το «Squid Game» με έκανε να σκεφτώ τον εαυτό μου. Ως κάποιος που έχει εργαστεί στον τομέα της εκπαίδευσης και της συμβουλευτικής, έχω αναρωτηθεί αν η καλοσύνη μπορεί πραγματικά να αλλάξει κάτι».
«Γι’ αυτό με κράτησε αυτή η ιστορία. Γι’ αυτό θεωρώ αυτό το τέλος όμορφο».
