Τον «μαύρο Απρίλη» του 1941, φιλοπατρία και φιλότιμο οδήγησαν στην αυτοκτονία και τον πρωθυπουργό Κορυζή.
Ο μήνας Απρίλιος του 1941, με σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας του Ελληνικού Έθνους θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «Μαύρος Απρίλης». Γιατί μας κήρυξε τον πόλεμο τέτοιες μέρες του 1941 μια υπερδύναμη, η χιτλερική Γερμανία και αυτοκτόνησε ο πρωθυπουργός μας Αλέξανδρος Κορυζής. Βομβαρδίσθηκε ανηλεώς και ισοπεδώθηκε το λιμάνι του Πειραιά, χιλιάδες Έλληνες και Βρετανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες από τον άμαχο πληθυσμό. Πάνω από πενήντα πλοία (πολεμικά, επιβατικά και φορτηγά) βυθίστηκαν από τα γερμανικά στούκας, ενώ παρά τις αντίθετες εντολές του στρατηγού Παπάγου, έγινε από τον Τσολάκογλου, η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς.
Στα γεγονότα αυτά θα πρέπει να προστεθούν και επτά αυτοκτονίες με τις οποίες υποδέχτηκαν οι Έλληνες τον Γερμανό εισβολέα. Όλες είχαν ως αφετηρία την αρνητική επίδραση που είχε στην φιλοτιμία και την
φιλοπατρία των νικητών Ελλήνων, η υποδούλωση της πατρίδος στους Γερμανούς. Επτά αυτοκτονίες που συγκινούν και προβληματίζουν, ανεξαρτήτως αν ήταν λανθασμένη η εσχάτη αυτή επιλογή.
Στα Ύψαλα της Τουρκίας, ανατολικά του Έβρου, αυτοκτονεί ο υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης, επικεφαλής Συντάγματος. Πέρασε στο τουρκικό έδαφος κατόπιν κυβερνητικής συμφωνίας Ελλάδος – Τουρκίας. Οι Τούρκοι, μετά την γερμανική επικράτηση, αθέτησαν τη συμφωνία και αφόπλισαν το Σύνταγμα. Ο Ζήσης φέρων βαρέως την εξέλιξη αυτή, μπαίνει στη σκηνή του το μεσημέρι της 9 ης Απριλίου και αυτοκτονεί. Το ίδιο διάστημα, αυτοκτονεί στο Ριζό Μακεδονίας ο λοχαγός Ευάγγελος Νομικός από τις Κυκλάδες, για να αποφύγει την αιχμαλωσία από τους Γερμανούς.
Αυτοκτονεί επίσης έξω από το νοσοκομείο των Καμένων Βούρλων ο ανθυπολοχαγός Νικόλαος Πάππης από τη Χίο, όταν είδε να πλησιάζουν τα γερμανικά στρατεύματα και ήταν σίγουρη η αιχμαλωσία του.
Στην Πεδινή Ιωαννίνων, ο διοικητής της 8ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού ταγματάρχης Κων. Βερσής, μετά την συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, καλεί τους στρατιώτες του και τους λέει: «Πολεμήσαμε γενναία τους Ιταλούς και τους νικήσαμε. Μια άλλη ξένη δύναμη δεν μας επιτρέπει να χαρούμε τη νίκη και να απολαύσουμε το αγαθό της ελευθερίας… Επετεύχθη συνθηκολόγησις που μας υποχρεώνει να παραδώσουμε τα όπλα τα ιερά που τόσο αγαπήσαμε και μας χάρισαν νίκες. Και τώρα τους ζυγούς λύσατε. Ζήτω η αιωνία Ελλάς».
Και ο τότε στρατιώτης Ανδρέας Δαλακάκης από τα Κομνηνά Ξάνθης, λέει τα μετέπειτα: «Ψάλαμε όλοι συγκινημένοι τον εθνικό μας ύμνο και αρχίσαμε να αποχωρούμε. Ο Βερσής, αποτραβήχτηκε παράμερα πίσω από ένα πυροβόλο και αυτοκτόνησε, γιατί δεν ήθελε να παραδώσουμε τα όπλα!..»
Την σκυτάλη των αυτοκτονιών παίρνει ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής. Στις 18 Απριλίου, κατά τη σύσκεψη του Πολεμικού Συμβουλίου, ο βασιλιάς τον παρατήρησε ότι ξέφυγε ο έλεγχος από τα χέρια του, ο Στρατός διαλύεται, υποχωρεί, και κάποιο μυστικό των Άγγλων που του εμπιστεύθηκε έχει διαρρεύσει μάλλον από την γραμματέα του… Βαρύθυμος και με την σκέψη ότι αναμένεται και η κατάληψη της Αθήνας, μεταβαίνει στο σπίτι του, στους Αμπελοκήπους, κλείνεται στο δωμάτιο του κι αυτοκτονεί.
Στις 27 Απριλίου, στις 10 το πρωί, γίνεται η παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς, στη συμβολή των λεωφόρων Βασ. Σοφίας και Αλεξάνδρας στους Αμπελοκήπους. Οι Αθηναίοι κλείστηκαν στα σπίτια τους σε μια πράξη βουβής διαμαρτυρίας. Δεν θέλουν να σταθούν μάρτυρες της σκληρής εικόνας, να περνά ο εχθρός τα δεσμά της σκλαβιάς στην Ελλάδα.
Ένα απόσπασμα με επικεφαλής τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς ανεβαίνουν στην Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν στην θέση της τη γερμανική με την σβάστικα, ενώ άγημα αποδίδει τιμές. Λέγεται ότι ο φρουρός της σημαίας στρατιώτης (κατ’ άλλους φαλαγγίτης της ΕΟΝ) Κων. Κουκίδης φέρει βαρέως την υποστολή της και τα πατριωτικά του συναισθήματα τον σπρώχνουν στην αυτοκτονία που θα τρομάξει τον εχθρό. Τυλίγεται στην γαλανόλευκη και πέφτει από τον Ιερό βράχο και σκοτώνεται.
Τα διαδραματιζόμενα στην Αθήνα παρακολουθούσε με συγκίνηση από το ραδιόφωνο στην Κηφισιά μία μεγάλη μορφή των γραμμάτων, η Πηνελόπη Δέλτα. Έμεινε άναυδη όταν ξαφνικά κόπηκε η ελληνική εκπομπή. Φώναξε την κόρη της να κλείσει το ραδιόφωνο. Εκείνη έκανε καθώς πρόσταξε η μητέρα της, αλλά επιστρέφοντας στο δωμάτιο την είδε ανήσυχη με μια έκφραση αγωνίας και τρόμου στο πρόσωπό της. Το κακό είχε συμβεί. Η Πηνελόπη Δέλτα είχε δηλητηριασθεί, άρχισε να χάνει το χρώμα της και το βλέμμα της απλανές καρφώθηκε στην οροφή του δωματίου της. Ήταν η έβδομη αυτοκτονία.
