Ο Χ. Βασιλειάδης, στιχουργός δεκάδων επιτυχιών, η συγγενική σχέση του με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και η τελευταία του επιθυμία που έγινε τραγούδι από τον Γιώργο Ζαμπέτα
Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες στιχουργούς και μάλλον ο πλέον παραγωγικός ήταν ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης γνωστός με το παρατσούκλι «Τσάντας» στον χώρο των μουσικών. Αν και επίσημα έχει γράψει τους στίχους περίπου 640 τραγουδιών, στην πραγματικότητα, υπολογίζεται ότι ήταν περισσότερα από 2.000 τραγούδια όπως αναφέρει ο αξέχαστος Κώστας Βίρβος. Πάντως, πολύ περισσότερα από 1.000, όπως αναφέρουν και άλλες πηγές.
Ο Χαράλαμπος Βασιλείαδης
Η ζωή του Χαράλαμπου Βασιλειάδη
Ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης γεννήθηκε στο Ρένκιοϊ της Τρωάδας, σήμερα Erenkoy του Τσανάκκαλε της Τουρκίας το 1902 ή σύμφωνα με άλλες πηγές το 1907. Σε ηλικία 7 ετών (ή αργότερα) ήρθε στην Αθήνα και φοίτησε στη Λεόντειο Σχολή της Νέας Σμύρνης. Ήταν γλωσσομαθής, μιλούσε μάλιστα 4 ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά). Για ένα χρονικό διάστημα μάλιστα εργάστηκε ως μεταφραστής στο, τότε, Υπουργείο Ναυτικών. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα όμως εγκατέλειψε την εργασία του και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη στιχουργική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η πρώτη του εμφάνιση στη δισκογραφία έγινε τον Δεκέμβριο του 1946 με το τραγούδι «Δυο καρπούζια σ’ ένα χέρι» που συνέθεσε και ερμήνευσε ο Στελλάκης Περπινιάδης. Ωστόσο πλέον έχει αποδειχθεί ότι η πρώτη ηχογράφηση τραγουδιού σε στίχους του έγινε το 1940 πριν τον πόλεμο, με τα τραγούδια «Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα» και «Μπαμπέσικα μου τα ‘φερες» που ερμηνεύουν η Ιωάννα Γεωργακοπούλου και ο Στέλιος Κερομύτης. Το πρώτο, φέρεται ότι είναι δημιουργία των Νίκου Κουρνάζου-Βασίλη Ταμβάκη. Νίκος Κουρνάζος ήταν το ψευδώνυμο του Νίκου Γούναρη, ενώ Βασίλης Ταμβάκης, ψευδώνυμο του Χ. Βασιλειάδη ο οποίος χρησιμοποίησε το επώνυμο της συζύγου του Άννας Ταμβάκη. Το «Μπαμπέσικα μου τα ‘φερες» είναι εξ ολοκλήρου [μουσική και στίχοι δημιουργία του Β. Ταμβάκη (Χ. Βασιλειάδη)].
Ο Μάριος Δαλέζιος στον οποίο άνηκε το θρυλικό «Μπαράκι του Μάριου»
Μετά τον πόλεμο, ο Βασιλειάδης άρχισε να γράφει συνεχώς στίχους. Πήγαινε στο περίφημο «Μπαράκι του Μάριου (Δαλέζιου)» που λειτουργούσε από το 1946 ως το 1962 στη διασταύρωση των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Ίωνος (σήμερα Μαρίκας Κοτοπούλη), πολύ κοντά στην Ομόνοια. Εκεί σύχναζαν όλα τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής λαϊκής μουσικής (Τσιτσάνης, Βαμβακάρης, Χιώτης, Μητσάκης, Καλδάρας, Βίρβος, Δερβενιώτης, Μπίνης, Απ. Χατζηχρήστος, Μπέλλου, Νίνου, Σεβάς Χανούμ κ.ά.). Όπως έλεγε ο αξέχαστος Μάρκος Βαμβακάρης: «Όποιος δεν ήπιε ούζο στου «Μάριου» δεν λογίζεται μπουζουξής, δεν έχει θέση στην οικογένειά μας». Και ο Τάκης Μπίνης: «Όσοι δεν πέρασαν από του «Μάριου» και δεν ήπιαν ποτό ή καφέ, δεν πήραν το βάφτισμα του μουσικού ή του μπουζουξή. Ήταν το στέκι μας, το δικό μας στρατηγείο».
Ο Χ. Βασιλειάδης κρατούσε πάντα έναν χαρτοφύλακα μέσα στον οποίο είχε διάφορους στίχους. Ο μεγάλος Στράτος Παγιουμτζής, για τον λόγο αυτό, του έδωσε το παρατσούκλι «Τσάντας». Ο Βασιλειάδης δεν ήταν ο μόνος που του είχαν «κολλήσει» παρατσούκλι: ο Β. Τσιτσάνης είχε το προσωνύμιο «Βλάχος», ο Γ. Παπαϊωάννου είχε δύο παρατσούκλια: «Ψηλός» και «Πατσάς», ο Γιώργος Μανισαλής «Κοριός», ο Πάνος Γαβαλάς «Πίτουρας», ο μπουζουξής Γιάννης Σταματίου «Σπόρος» κ.ά. Αλλά και ο ίδιος ο Παγιουμτζής είχε το παρατσούκλι «Τεμπέλης»!
Ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης με τον θρυλικό του χαρτοφύλακα
Τους στίχους που είχε στην τσάντα του ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης μερικές φορές τους χάριζε, άλλες φορές τους έδινε για 10%-15%, πολύ χαμηλό ποσοστό, καθώς κανονικά έπρεπε να παίρνει το 50% από τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών του, ενώ πολλές φορές τον πλησίαζαν συνθέτες στο «Μπαράκι του Μάριου» και του ζητούσαν να γράψει άμεσα τους στίχους ενός τραγουδιού λέγοντάς του μερικές λέξεις για το «θέμα» που ήθελαν να έχουν οι στίχοι. Ο Βασιλειάδης καθόταν σ’ ένα από τα τραπεζάκια του καταστήματος και πίνοντας καφέ έγραφε στίχους. Και φυσικά έγραφε γενικότερα στίχους κατά παραγγελία, χάρη στην εκπληκτική ευχέρεια που είχε. Ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης έζησε λιτά, ως το τέλος της ζωής του, με τη σύζυγό του Άννα στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής. Εκεί πέθανε στις 16 Μαΐου 1970.
Οι συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε ο «Τσάντας»
Ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες του ρεμπέτικου, του λαϊκού, αλλά και ελαφρού τραγουδιού: Στράτος Καμενίδης, Μανώλης Χιώτης, Γιώργος Ζαμπέτας, με τον οποίο τον συνέδεε και μακρά χρόνια φιλία, Παναγιώτης (Πάνος) Τούντας, Σταύρος Κάξος, Γεράσιμος Κλουβάτος, Γιώργος Λαύκας, Γιάννης Παπαϊωάννου, Στέλιος Χρυσίνης, Σαράντης Κοτομάτης, Θεόδωρος Δερβενιώτης, Πάνος Πετσάς, Λεονάρδος Μπουρνέλης, Βασίλης Τσιτσάνης, Νίκος Γούναρης, Μιχάλης Γενίτσαρης, Σπύρος Περιστέρης, Στράτος Παγιουμτζής, Νάκης Πετρίδης, Βασίλης Βασιλειάδης, Απόστολος Χατζηχρήστος, Γιώργος Μανισαλής, Γιώργος Κατσαρός, Άκης Σμυρναίος, Αντώνης Κατινάρης, Στράτος Βαλλιάνος, Νίκος Μεϊμάρης, με τον οποίο ο Βασιλειάδης έγραψε το θρυλικό τραγούδι «Οι Γλάροι», Βασίλης Καραπατάκης, ένας ακόμα αδικημένος δημιουργός, πολλά από τα τραγούδια του οποίου έχουν την υπογραφή άλλων, Στράτος Ατταλίδης, Σωτήρης Ζωιόπουλος, ακορντεονίστας, που μαζί με τον Χ. Βασιλειάδη «υπογράφουν» το σπουδαίο τραγούδι «Στο πικραμένο δειλινό», Βαγγέλης Γρυπάρης, Κώστας Ξενάκης, Γιώργος Κόρος, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Απόστολος Καλδάρας, ο οποίος με τον Βασιλειάδη, έγραψαν το σπουδαίο τραγούδι «Φέρτε μια κούπα με κρασί» («Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις»), Γιάννης Τατασόπουλος κ.ά.
Η παράθεση των ονομάτων των συνθετών έγινε τυχαία.
Ο θρυλικός Γιώργος Ζαμπέτας, στενός φίλος και συνεργάτης του Χαράλαμπου Βασιλειάδη
Οι μεγάλες επιτυχίες του «Τσάντα» – Ποιες και ποιοι τις ερμήνευσαν;
Ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης συνεργάστηκε και με όλους σχεδόν τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες που ήταν μεγάλα ονόματα τις δεκαετίες ’50-’60. Δεκάδες από τα τραγούδια του έγιναν επιτυχίες.
Ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης που ερμήνευσε πολλά τραγούδια του Χαράλαμπου Βασιλειάδη
Ενδεικτική είναι η αναφορά που ακολουθεί (σε παρένθεση το επώνυμο του τραγουδιστή ή της τραγουδίστριας που το ερμήνευσε): «Αγωνία» (Τ. Βοσκόπουλος), «Άναψε το Τσιγάρο», η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Σπύρου Ζαγοραίου (1956), «Από τα πολλά φαρμάκια» (Σ. Καζαντζίδης), «Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω» (Σ. Καζαντζίδης-Κ. Γκρέυ), «Δωσ’ του νάνι-νάνι» («Το μωρό μου») που ερμήνευσε πρώτη η Μαρίκα Νίνου του 1967, ενώ ανάμεσα στις επανεκτελέσεις του ξεχωρίζει αυτή με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, «Ένας μάγκας στο Βοτανικό» («Ο μάγκας του Βοτανικού») σε μουσική Σπύρου Περιστέρη και πρώτη εκτέλεση Στράτου Παγιουμτζή, «Εσύ είσαι αριστοκράτισσα» (Γ. Ταλιούρης), «Η άμαξα μες στη βροχή» (Α. Χατζηχρήστος), «Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου» (Π. Αναγνωστάκης-Ρ. Καλάκη), «Κάτσε στον καναπέ μου» (Κ. Γκρέυ), «Μ’ έχεις κάψει» (Α. Καββαδίας), «Μαγκάλα» (Μ. Αγγελόπουλος), «Μες της Πεντέλης τα βουνά» (Σ. Παγιουμτζής), «Μην μ’ αρνηθείς» (Μ. Καζαντζή), «Μόνο ψέμα κι απιστία», το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ο Θ. Δερβενιώτης. Ερμηνευτής του ήταν ο Γιάννης Τζιβάνης (1952).
«Μου λένε να μην κλαίω» (Μ. Καζαντζή), το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του 1980 με «Τα Παιδιά από την Πάτρα», «Μπιρ Αλλάχ» («Σαν βγαίνει ο χότζας στο τζαμί»), (Στέλλα Χασκίλ), «Ο αράπης», σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα, που ερμήνευσε πρώτος ο Μανώλης Καναρίδης το 1961, «Ο πιο καλός ο μαθητής», μια ακόμα σύνθεση του Γ. Ζαμπέτα που ερμήνευσε ο Μ. Καναρίδης (1961), «Ο ξενύχτης» (Δ. Μητροπάνος), «Ο κυρ-Αλέκος», σύνθεση του Γ. Ζαμπέτα, πρώτη ερμηνεία από τον Μ. Καναρίδη (1962), «Όταν κοιμάται ο δυστυχής» (Τ. Μπίνης-Ευαγγελία Μαρκοπούλου), «Πάει, πάει, πάει» (Β. Μοσχολιού), «Πάντα εσένα συλλογιέμαι» («Χρόνια τώρα μακριά σου λιώνω») (Σεβάς Χανούμ), «Παρτίδες» («Βρε μάγκα το παράκανες») (Τ. Μπίνης-Σ. Χασκίλ-Μ. Χιώτης), «Πριν το χάραμα» (Ο. Μοσχονάς), «Σβήσε το φως να κοιμηθούμε» (Σ. Μπέλλου-Σ. Περπινιάδης), «Σιγανοψιχάλισμα» (Π. Γαβαλάς), «Σκαλί σκαλί» (Ν. Γούναρης), «Στα πεύκα και στα έλατα» (Ο. Μοσχονάς), «Τα δειλινά» (Β. Μοσχολιού) κ.ά.
Η συγγένεια του Χ. Βασιλειάδη με τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο που ποτέ δεν την εκμεταλλεύτηκε
Το 1942 (ή το 1943), ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, που είχε γεννηθεί το 1919 παντρεύτηκε την αδελφή του Χαράλαμπου Βασιλειάδη Νίκη, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά: τον Χρήστο και τη Χρυσούλα. Από το 1959, ο Παπαδόπουλος δημιούργησε εξωσυζυγική σχέση με την επίσης παντρεμένη Δέσποινα Γάσπαρη-Σερέτη. Το ζευγάρι συζούσε σε ένα διαμέρισμα 6 δωματίων και απέκτησε μια κόρη, την Υπερμάχεια (Μάχη). Σχεδόν δέκα χρόνια κράτησε αυτή η παράνομη σχέση. Το 1969 η πρώτη σύζυγος του Παπαδόπουλου, Νίκη, κατέθεσε αίτηση διαζυγίου. Τελικά, με έναν νόμο που εκδόθηκε νύχτα και έπαψε να ισχύει το επόμενο πρωί, το «αυτόματο διαζύγιο», ο Παπαδόπουλος και η Γάσπαρη χώρισαν από τους συζύγους τους και παντρεύτηκαν (1970).
Όπως γράφει ο Κώστας Μπαλαχούτης, ο Παπαδόπουλος φρόντιζε για τα παιδιά και την πρώην σύζυγό του που έμεναν στη Νέα Σμύρνη και τους είχε διαθέσει φρουρά. Ο «Τσάντας» δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ τη συγγένεια με τον Γ. Παπαδόπουλο και πέθανε φτωχός, στη Νέα Φιλαδέλφεια…
Η ιστορία του τραγουδιού «Πού ‘σαι Θανάση;»
«Πίσω» από τα περισσότερα τραγούδια κρύβεται μια ξεχωριστή ιστορία. Έτσι, και «πίσω» από το «Πού ‘σαι Θανάση;» ένα διαχρονικό τραγούδι σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα και Χαράλαμπου Βασιλειάδη υπάρχει μια ιστορία που την αφηγήθηκε ο ίδιος ο Γ. Ζαμπέτας. Όταν πέθανε ο στενός του φίλος, ο Γ. Ζαμπέτας ήταν σε περιοδεία στην Αμερική. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πήγε να συλλυπηθεί τη χήρα του Βασιλειάδη. Η κυρία Άννα, κάποια στιγμή έδωσε στον Ζαμπέτα ένα χαρτί με στίχους τους οποίους ο σύζυγός της λίγο πριν πεθάνει τους έδωσε στη γυναίκα του για να τους «μελοποιήσει» ο Ζαμπέτας. Ήταν οι στίχοι του «Πού ‘σαι Θανάση;».
Ο Ζαμπέτας τους μελοποίησε το 1973, το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία, ακούγεται μέχρι σήμερα και ο Ζαμπέτας το ερμήνευε ζωντανά σε κάθε εμφάνισή του…
Πηγή
