Μεγάλες θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες με αγαπημένους καλλιτέχνες περιλαμβάνει το πρόγραμμα της επόμενης εβδομάδας στο Θέατρο Βράχων
Με μεγάλο ενδιαφέρον συνεχίζεται το Φεστιβάλ στη σκιά των Βράχων στον Βύρωνα καθώς την ερχόμενη εβδομάδα παρουσιάζονται θεατρικές παραστάσεις που έκαναν πρεμιέρα στο Αρχαιό Θέατρο Επιδαύρου καθώς και αγαπημένες μουσικές παραστάσεις.
Πιο συγκεκριμένα:
Τρίτη 9, Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου
Ευριπίδη Ανδρομάχη
‘Όταν η ανθρώπινη δικαιοσύνη αποτυγχάνει,
η Νέμεση επαναφέρει την ισορροπία
και το δικαίωμα της γυναίκας να διεκδικήσει τη θέση της στον κόσμο’
Η Μαρία Πρωτόπαππα πήρε το σκηνοθετικό της βάπτισμα στις 8 και 9 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου με την “Ανδρομάχη” του Ευριπίδη, μία τραγωδία που παραμένει εκπληκτικά επίκαιρη, διερευνώντας τις εμπειρίες του τρόμου και της καταστροφής, τις ατομικές επιλογές και τη βαθιά επιρροή τους στην κοινωνία.
Στηριζόμενη στη μετάφραση του Γ. Β. Τσοκόπουλου, η σπουδαία σκηνοθέτιδα και ηθοποιός, επεξεργάζεται δραματουργικά και σκηνοθετικά ένα έργο που εγείρει νευραλγικά ερωτήματα και με τον δυναμισμό που τη χαρακτηρίζει, αναλαμβάνει τον ρόλο της Γυναίκας.
Ένα μοναδικό υποκριτικό ανσάμπλ αποδίδει τους ρόλους των υπολοίπων τραγικών προσώπων: Ο Αργύρης Ξάφης υποδύεται την Ανδρομάχη, ο Τάσος Λέκκας την Ερμιόνη, ο Γιάννης Νταλιάνης τον Μενέλαο και ο Δημήτρης Πιατάς τον Πηλέα. Στον ρόλο της Θέτιδας θα δούμε τη Στέλλα Γκίκα, ενώ στο χορό τους Δημήτρη Γεωργιάδη, Δημήτρη Μαμιό, Κωνσταντίνο Πασσά, Γιώργο Φασουλά, Γιάννη Μάνθο και τον Νώντα Δαμόπουλο.
Η τραγωδία του Ευριπίδη
Μεταφερόμαστε μακριά από τα μεγάλα κέντρα, στην ελληνική επαρχία. Θεσσαλία, Φθιώτιδα, Θετίδειον. Στον οίκο του γιού του Αχιλλέα, Νεοπτόλεμου. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες της δραματικής σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο γυναίκες: την Ανδρομάχη, χήρα του Έκτορα και σκλάβα του Νεοπτόλεμου, και την Ερμιόνη, τη γυναίκα του Νεοπτόλεμου. Η Ερμιόνη, γεμάτη ζήλια και φθόνο, κατηγορεί την Ανδρομάχη ότι εξαιτίας της ο Νεοπτόλεμος δεν τη θέλει πια και δεν επιθυμεί να αποκτήσει παιδί μαζί της, ενώ έχει ήδη ένα παιδί με την Ανδρομάχη. Η σύγκρουση φτάνει στα άκρα όταν ο Μενέλαος, ο βασιλιάς της Σπάρτης και πατέρας της Ερμιόνης, αποφασίζει να θανατώσει το παιδί της Ανδρομάχης, εκτελώντας έτσι μία από τις πιο ακραίες πράξεις εκδίκησης και αλαζονείας.
Ο Νεοπτόλεμος, ο βίαιος, σκληρός, ασεβής ήρωας της Ιλιάδας που επάνω του στηρίχθηκε η νίκη των Ελλήνων στην Τροία, είναι ανίκανος να αντεπεξέλθει στις ευθύνες του ως πατέρας, σύζυγος, ηγέτης. Φεύγει για να βρει θεραπεία στο Μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ο πολεμικός παροξυσμός του έχει μολύνει το κρεβάτι, το σπίτι, την πόλη του. Μπροστά στα μάτια της γυναίκας που αδίκησε ανεπανόρθωτα, θα λάβει το είδος της Τιμωρίας που ονομάστηκε Νεοπτολέμειος Τίσις.
Σε μιαν αντιστροφή της ηρωικής Ιλιάδας, ο Ευριπίδης δυναμιτίζει την αλαζονεία των Ελλήνων και την ψευδαίσθηση της ανωτερότητας του πολιτισμού τους. Οι προπολεμικές υποσχέσεις για μια ενωμένη, ισχυρή χώρα διαψεύδονται σε ένα τοπίο φθοράς, γήρατος, φόβου και φθόνου. Η ευθύνη βαρύνει όχι μόνο τους πρωτεργάτες, αλλά και όσους τους πίστεψαν και συνέβαλαν στην πτώση των αξιών με την ανοχή τους. Η νέα γενιά πληρώνει το τίμημα. Η χώρα αποδεκατισμένη, αντιπροσωπεύεται από έναν γκροτέσκο χορό γυναικών, εγκαταλειμμένων, φοβισμένων, υποταγμένων μέσα στην την απορία τους.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Γ. Β. Τσοκόπουλος
Σκηνοθεσία, Απόδοση, Δραματουργική επεξεργασία: Μαρία Πρωτόπαππα
ΔΙΑΝΟΜΗ
Γυναίκα: Μαρία Πρωτόπαππα
Ανδρομάχη: Αργύρης Ξάφης
Ερμιόνη: Τάσος Λέκκας
Μενέλαος: Γιάννης Νταλιάνης
Πηλέας: Δημήτρης Πιατάς
Θέτιδα: Στέλλα Γκίκα
Χορός (αλφαβητικά): Δημήτρης Γεωργιάδης, Νώντας Δαμόπουλος, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος, Κωνσταντίνος Πασσάς, Γιώργος Φασουλάς
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 23 € γενική είσοδος | Μειωμένο 20 € (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ)
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ : more.com
Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος & Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου
ζ – η – θ, ο Ξένος
Μια επιστροφή στις πηγές: Επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας.
Ευγενικέ μου Αλκίνοε, που ξεχωρίζεις πρώτος στον λαό σου,
ωραίο πράγματι ν’ ακούς έναν καλό αοιδό,
όπως αυτός εδώ, με θεία θα ’λεγες φωνή.
Κι ομολογώ, απόλαυση άλλη δεν υπάρχει πιο χαριτωμένη
απ’ όταν σμίγει ο κόσμος όλος σ’ ευφροσύνη: στην αίθουσα
οι καλεσμένοι, καθισμένοι στη σειρά, ακούν τον αοιδό
προσηλωμένοι, και τα τραπέζια εκεί μπροστά γεμάτα
ψωμί και κρέας· ο οινοχόος να τραβά απ’ τον κρατήρα
το κρασί και να περνά, να το κερνά στις κούπες.
Βαθιά το αισθάνομαι πως είναι αυτό ό,τι πιο ωραίο υπάρχει.
Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία ι, στ. 2-11, μτφ. Δ.Ν. Μαρωνίτη,
Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), ΑΠΘ, 2006
Μετά τη ΝΕΚΥΙΑ με το ιαπωνικό θέατρο ΝΟ το 2015 και τους Ιχνευτές του Σοφοκλή το 2021, παραστάσεις που θα μας μείνουν αξέχαστες, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επανέρχεται με μια ακόμα αναπάντεχη δραματουργική πρόταση καθοδηγώντας μια επιστροφή στις πηγές. Μια επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες του έπους που αποκαλύπτει πώς αυτό το ατελεύτητο μυστήριο της προφορικής Αφήγησης (το βαθύ μυστήριο του θεάτρου) έχει τη δυνατότητα να μας εξακοντίζει συναρπαστικά «εκεί που η ιστορία ακόμα συμβαίνει».
Μια συμπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ
«΄Ο,τι ζει στους κόλπους του Έπους έχει μορφή, προσωπική υπόσταση: τα άλογα μιλούν και προφητεύουν, τα ποτάμια αντιδρούν σαν έμψυχες οντότητες, η σύμπτωση προϋποθέτει θεϊκό χέρι.
Αν για τη σημερινή ευαισθησία η Αυγή είναι ένα φαινόμενο φυσικό, για τον Όμηρο είναι προσωποποιημένη εκδήλωση. Έτσι, τη βλέπουμε να σηκώνεται από το κρεββάτι της… […]
Εδώ ο άνθρωπος, δεν έχει υποστεί ακόμα το εσωτερικό τσάκισμα που θα χωρίσει την υπόσταση του σε θνητή και αθάνατη, έλλογη και άλογη. Ζει και ενεργεί σαν αδιάσπαστη ενότητα, σαν ένα ψυχοσωματικό σύνολο (πρωτοφανές και αξεπέραστο για τον δυτικό πολιτισμό) χωρίς διχασμούς».
*Κωστής Παπαγιώργης, «Η ομηρική μάχη», εκδόσεις Καστανιώτης, Αθήνα, 1993, σ. 20-23
Αλήθεια, τι θυμόμαστε απ’ το έπος;
Σε ποιον βαθμό εκείνη η Εποχή του Χαλκού – οι νόστοι και η πνευματικότητα, η ωμότητα και το ήθος της – θα μπορούσαν, ιδεατά, να συνομιλήσουν, να εγχύσουν κάποιου είδους φως στα δικά μας σημερινά σκιερά;
Κατά πόσον εκείνος, ο πολιτισμός της Αιδούς, η σχέση με τη Φύση, με τον θεό, το θείο και το θαύμα, η σχέση με τον ξένο – ή με εκείνο το βαθύ μυστήριο της φιλοξενίας – μπορεί να έχουν κάποιον λόγο σήμερα, πάνω στον δικό μας, πολιτισμό; Πάνω στις δικές μας σημερινές απορίες;
Μετά τη ΝΕΚΥΙΑ, – εκείνη την επίσκεψη στη ραψωδία λ’ σε συνεργασία με το θέατρο ΝΟ της Ιαπωνίας, που παρουσιάστηκε στο Τόκυο πρώτα και μετά, για πρώτη φορά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου – τώρα ακόμα μια επιστροφή στις πηγές … Μια επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες του έπους και πώς, αυτό το ατελεύτητο μυστήριο της προφορικής Αφήγησης (το βαθύ μυστήριο του θεάτρου) έχει τη δυνατότητα να μας εξακοντίζει συναρπαστικά “εκεί, που η ιστορία ακόμα συμβαίνει”.
Ένας ξένος – και Οίος επιπλέον ονομάζεται από τον Όμηρο, δηλαδή μόνος – ένα ανθρώπινο ράκος μετά το ύστατο ναυάγιο του, συντετριμμένο μετά την άνιση πάλη του με το πέλαγος, πεταμένο σε μιαν ακτή …
(Αλήθεια, μας θυμίζει τίποτα από το σήμερα αυτή η εικόνα; Την έχει πάρει – έστω ξώφαλτσα – το μάτι μας πουθενά στον σύγχρονο κόσμο που μας περιβρέχει;)
Εδώ, σε μια ξένη ακτή που δεν διάλεξε, του ορίστηκε να αναζητήσει και να ξαναβρεί το σώμα, το πρόσωπο και το όνομα του.
Για 1263 στίχους παραμένει άγνωστος, απρόσωπος, ξένος, και μόνο μετά το πρώτο του δάκρυ – και το μετέπειτα γοερό κλάμα – αρχίζει μια διαδρομή «αναγνώρισης». Προσπαθώντας να τον τιμήσουν, (σε έναν ξένο πάντα υπαινίσσεται η θεότητα), να διασκεδάσουν τις οδύνες του με Ωδές από ιστορίες ηρώων και θεών, δεν γνωρίζουν ότι τραγουδούν τη ζωή του … Κι όταν μέσα από την αξιοπρέπεια των δακρύων ζητά να επιτρέψουν σε εκείνον, έναν ξένο, να συνεχίσει ο ίδιος την ιστορία – μπαίνοντας, δραματικό πρόσωπο πια/ είδωλο, στο θέατρο της ζωής του – η “αναγνώριση” δεν θα αργήσει να επιτελεσθεί.
Χάρη σε μια μοναδικής δραματουργικής έμπνευσης ίντριγκα του ποιητή της οδύσσειας, (μοναδική σχεδόν στο παγκόσμιο ρεπερτόριο), τα δάκρυα τον έκαναν θεατή, αφηγητή Ραψωδό, ποιητή – της ίδιας του της ζωής . Μαζί με την “αναγνώριση” ανακτά και το όνομα του…
[Υπάρχει μια απλή και θεμελιώδης, ζωτική επιθυμία που χαρακτηρίζει τη ζωή του ανθρώπου: Να ταξιδέψει, από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β. Ως οδύσσεια – είτε εξωτερικής είτε εσωτερικής γεωγραφίας, (αναρίθμητες και οι περιπτώσεις εσωτερικής οδύσσειας για τους θνητούς) – θα μπορούσε ανεπιφύλακτα να ονομασθεί κάθε ανεπιδίωκτη περιπλοκή ή περιπέτεια αυτής της διαδρομής, προσδιοριζόμενη από ακούσιες, ανεπιθύμητες, απρόοπτες αποκλίσεις του δρόμου. Και είναι δύσκολο να υπάρξει θνητός που να μην έχει βρεθεί – έστω κατ’ αναλογίαν – σε μία τουλάχιστον τοποθεσία/συνθήκη στη ζωή του που να τον προσδιορίζει ως ξένο.
Μπορεί άραγε η συμπάθεια – αυτή με την οποία γενναιόδωρα μπορεί να μας ελεήσει η σκηνική εμπειρία του έπους – να λειτουργήσει σαν μια τρυφερή αφή, μια κατανόηση για το δράμα του Άλλου”; Τη δυσχερή θέση του ξένου, όπου – όπως διακαώς μας διδάσκει η Ιστορία – τίποτα δεν διασφαλίζει πως ο οποιοσδήποτε από εμάς, δεν θα βρεθεί σε ανάλογη θέση σε μια επόμενη, απότομη στροφή της;]
Το έπος, το έπος μας έμαθε να αναπνέουμε.
Μιχαήλ Μαρμαρινός
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Μολέσκη- Μιχαήλ Μαρμαρινός
ΔΙΑΝΟΜΗ
Γαλάτεια Αγγέλη, Κλέλια Ανδριολάτου, Γιάννης Βάρσος,
Νικόλας Γραμματικόπουλος, Ηλέκτρα Γωνιάδου, Λένια Ζαφειροπούλου, Νεκτάριος Θεοδώρου, Νίκος Καπέλιος, Κωστής Καπελλίδης, Νίκος Κουκάς,
Τίτος Μακρυγιάννης, Ερατώ Μαρία Μανδαλενάκη, Χριστίνα Μπακαστάθη, Κλειώ- Δανάη Οθωναίου, Χρήστος Παπαδημητρίου, Στέλλα Παπανικολάου, Φωτεινή Τιμοθέου, Γιάννης Τομάζος, Έλενα Τοπαλίδου, Χάρης Φραγκούλης, Γιάννης Χαρίσης
Μουσικοί επί σκηνής- τσέλο: Εύη Καζαντζή, Άλμπα Λυμτσιούλη, Αλίκη Μάρδα
*Τα πρόσθετα αποσπάσματα από την Ιλιάδα στη δραματουργία της παράστασης είναι σε μετάφραση Δ.Ν. Μαρωνίτη, Άγρα, 2012
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 20 € | Προπώληση έως 1 ημέρα πριν: 17 € | Μειωμένο 14 € (φοιτητικό, 65+) | Δάσκαλοι & Καθηγητές / Ομαδικό (20 άτομα): 11 € | Άνεργοι: 10 € | ΑμεΑ & Συνοδοί: 8 €
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: more.com SOLD OUT
Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου
Συναυλία Μαρίνα Σπανού
Καλοκαίρι 2025
Η Μαρίνα Σπανού επιστρέφει μαζί με την κιθάρα και την μπάντα της για να τραγουδήσει τις καλοκαιρινές της ιστορίες.
«μια ακόμη γειτονιά που χαρτογραφούμε στο αγαπημένο μας σώμα,
ένας ακόμη κόσμος που μοιράζουμε στις ελιές του και στα αλάτια που έχουν απομείνει γύρω από αυτές,
ένας καινούργιος ουρανός, ένας νέος αστερισμός
με μποφόρ ή χωρίς,
με απευθείας δρομολόγια,
με μας μικρούς και πιο μεγάλους από ποτέ,
με βραδινές βουτιές,
με πρωινές αυλές,
με όλες τις Τρίτες που θέλουμε να θυμόμαστε
και με όλες τις μουσικές που μας έκαναν να ερωτευόμαστε,
σε περιμένω,
για ένα ακόμη καλοκαίρι μαζί,
Μ»
Μαζί της:
Κωστής Βήχος: Μπάσο, Ενορχηστρώσεις
Αλέκος Βουλγαράκης: Κιθάρα
Αποστόλης Μπουρνιάς: Κρουστά, Τύμπανα
Γιώργος Κουρέλης: Πλήκτρα
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική είσοδος 15 € | ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: more.com
Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου
Συναυλία Πάνος Βλάχος
Ο Πάνος Βλάχος ζωντανά στο Θέατρο Βράχων με χωρίς πρόγραμμα!
Μαζί του οι μουσικοί:
Αλέξανδρος Κούρος: drums-keyboards
Λάμπης Κουντουρόγιαννης: κιθάρα
Αντωνία Τσολάκη: μπάσο
Κώστας Φόρτσας: πνευστά
Βασίλης Γκορίτσας: keyboards-ακορντεόν
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 13 € early bird | 15 € προπώληση | 18 € ταμείο
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: more.com
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου
Οιδίπους
Η ιστορία μιας μεταμόρφωσης: από το σκοτάδι στο φως
Γιορτάζοντας τα 50 χρόνια συνεχούς επαγγελματικής παρουσίας στο θέατρο, ο σκηνοθέτης Γιάννης Χουβαρδάς μεταφράζει και σκηνοθετεί τον «Οιδίποδα Τύραννο» και τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» σε μια ενιαία παράσταση, και μάλιστα ως ένα έργο. Μια ομάδα σημαντικών ηθοποιών και συντελεστών, κάτω από την καθοδήγηση του έμπειρου Έλληνα σκηνοθέτη, και με ζωντανή μουσική, θα αφηγηθούν την συγκλονιστική ιστορία του Οιδίποδα ξεκινώντας από το τέλος και πηγαίνοντας πίσω προς την αρχή του κακού. Ο Οιδίπους και όλοι οι στενοί του συγγενείς, φτάνουν -όπως περιγράφεται στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ»- σε έναν τόπο μυστηρίου διάσπαρτο με ταφικά μνημεία, για να γνωρίσουν μέσω θεϊκής αποκάλυψης τα ιερά απόκρυφα που θα τους δώσουν την γνώση γιατί έζησαν μια τόσο βασανισμένη ζωή. Στην διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα πρόσωπα αναβιώνουν -μαζί με τον ίδιο τον Οιδίποδα- τις βασικές σκηνές από τον «Οιδίποδα Τύραννο» και περνούν μέσα από τις διαδικασίες προσέγγισης του θεϊκού πνεύματος όπως δίνεται στον «Επί Κολωνώ», μέχρι την τελική ανύψωση και ανάληψη του Οιδίποδα στους ουρανούς.
Τα δύο έργα -πολύ διαφορετικά σε δραματουργική σύλληψη και ύφος και γραμμένα με μεγάλη χρονική απόσταση το ένα από το άλλο- είναι αναγνωρίσιμα στην διάρκεια της παράστασης, αποδίδοντας αρμονικά την αίσθηση μιας ενιαίας ιστορίας, πιστή στο πνεύμα του κορυφαίου αρχαίου μας τραγικού ποιητή Σοφοκλή.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ελεύθερη απόδοση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Ερμηνεύουν
Νίκος Καραθάνος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Χατζόπουλος, Ορέστης Χαλκιάς, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Πηνελόπη Τσιλίκα
Χορός
Γιάννης Κότσιφας, Έκτορας Λυγίζος, Πολυξένη Παπακωνσταντίνου
Θεόβη Στύλλου, Άγγελος Τριανταφύλλου
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική Είσοδος : 25€ | Μειωμένο (Φοιτητικό – Ανέργων, ΑμεΑ : 20€
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: ticketservices.gr SOLD OUT
Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου
Μίκη Θεοδωράκη Το τραγούδι του νεκρού αδελφού
Λαϊκή όπερα
«Με το Τραγούδι του νεκρού αδελφού ταυτίζομαι περισσότερο απ’ ότι με οποιοδήποτε άλλο έργο μου, από κάθε άποψη: μουσική, ανθρώπινη, βιωματική, αγωνιστική και προπαντός Ελληνική»
Μίκης Θεοδωράκης
«Ο εμφύλιος πόλεμος είναι συνταρακτικό γεγονός για κάθε ιστορία και όλο το Μεγάλο Θέατρο και η Μεγάλη Τραγωδία ουσιαστικά είναι ενδοοικογενειακές ρήξεις. Όλα τα άλλα ξεχνιούνται. Οι βαθιές πληγές είναι πάντα όταν έρχονται από αδελφική πληγή. Ο Μίκης σημαδεύεται απ τον Αρχαίο Μύθο.
Με το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» δεν γράφει απλώς μια ιστορία για αλληλοσφαγή αδελφών.
Γράφει μια φόρμα Αρχαίας Τραγωδίας.»
Κώστας Γεωργουσόπουλος
Γραμμένο το 1961, το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» είναι το μοναδικό θεατρικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη, και το οποίο πλαισιώνεται με τα κορυφαία τραγούδια του μεγάλου Έλληνα δημιουργού (Ένα δειλινό, Δυό γιους είχες μανούλα μου –όνειρο-, Τον Παύλο και τον Νικολιό, Στα περβόλια, Απρίλη μου, Κοιμήσου αγγελούδι μου, Προδομένη μου αγάπη κ.α).
Το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» από μουσικής άποψης είναι μια λαϊκή όπερα γραμμένη σε φόρμα αρχαίας τραγωδίας, εμπνευσμένη από τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό. Το έργο, που διαπνέεται από μια συγκίνηση αρχετυπική –σχεδόν θρησκευτική– είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στη συλλογική ανάγκη για μνήμη. Ταυτόχρονα, αποτελεί ένα γενναίο κάλεσμα σε εθνική ομοψυχία, σκύβοντας με συγκλονιστική ωριμότητα πάνω στις πληγές του Εμφυλίου, οι οποίες την εποχή που γράφτηκε ήταν ακόμα ανοιχτές.
Η πρώτη παρουσίαση του έργου έγινε το 1962 από τον θίασο του Μάνου Κατράκη, με βασικό ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση στην κορυφαία ίσως στιγμή του.
Σε επιστολή του Μ. Θεοδωράκη προς τον σκηνοθέτη και μαέστρο Χρ. Σάλτα το καλοκαίρι του 1997 για το ανέβασμα της παράστασης στο αρχαίο θέατρο του Δίου αναφέρει:
«Χρήστο χαίρομαι πάρα πολύ που θα παίξετε το κορυφαίο μου έργο στο αρχαίο θέατρο του Δίου. Ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ μαζί σας, αλλά τυγχάνει να έχω την ίδια μέρα πρόβα τζενεράλε το μπαλέτο μου ο ‘Ζορμπάς’ στο Ηρώδειο.
Θα ήθελα ακόμα να προσθέσω ότι το όνειρο μας ως Λαμπράκηδες ήταν αυτή η μουσική να φτάσει και να τραγουδηθεί απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Σας εύχομαι κάθε επιτυχία στην αυριανή σας παράσταση»
Μίκης Θεοδωράκης
Σκηνοθεσία – Μουσική Διεύθυνση: Χρήστος Σάλτας
Τραγουδούν: Κώστας Μακεδόνας, Νίκος Φαρμάκης, Γιώργος Τζιουβάρας, Άννα Γρηγοροπούλου
Παρουσίαση: Μιχάλης Μητρούσης
Συμμετέχουν 15 ηθοποιοί, 8μελής λαϊκή ρχήστρα, 100 χορωδοί
Οι μικτές χορωδίες Ιδρύματος Σακελλαρίδη και Brukner chor του Λιντς της Αυστρίας
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 17 € | Μειωμένο:14 € | ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: ticketplus.gr
Γενικές πληροφορίες
Ώρα έναρξης παραστάσεων: 21:00
Πληροφορίες: Διαδημοτικό Δίκτυο Πολιτισμού Δήμων Βύρωνα & Δάφνης-Υμηττού
Κύπρου 50-54, 16232 Βύρωνας | 210 7609028
www.festivalvraxon.gr | [email protected]
Πηγή
