«Πόσα Σκαλοπάτια» είναι ο τίτλος ενός δυνατού και αισθαντικού τραγουδιού, όπου ο Μιχαήλ Άνθης υπογράφει τόσο τη μουσική όσο και τους στίχους. Το κομμάτι αυτό πραγματεύεται, μεταξύ άλλων, την κληρονομιά που παραδίδει η παλαιότερη γενιά στους νεότερους.
Μέσα από δυστοπικές εικόνες –οι οποίες, ωστόσο, απηχούν την πραγματικότητα του σύγχρονου ανθρώπου το 2025– το τραγούδι θίγει καίρια ζητήματα όπως οι πόλεμοι, η αποξένωση, η φτώχεια και η εσωτερική μοναξιά. Διαπνέεται από μια βαθιά ανάγκη για συγγνώμη και αυτοκριτική απέναντι σε αυτή την κατάσταση.
«Αποθύμησα έναν τόπο ερείπια να μην εγκαινιάζει, οι πληγές μας, ας μην γίνουν ο χάρτης του καινούργιου κόσμου. Αποθύμησα έναν τόπο να μην ψάχνει για δρόμους να είμαστε εμείς ο δρόμος» αφηγείται στην αρχή του βίντεο κλιπ η Κατερίνα Λέχου.
Μετά το τραγούδι του «Καθρεφτάκια», ο Μιχαήλ Άνθης κυκλοφορεί ένα νέο κομμάτι που κινείται σε διαφορετικό μουσικό στυλ, παραμένοντας ωστόσο πιστός στην ενδιαφέρουσα θεματολογία του και, κυρίως, επίκαιρος στα μηνύματα που θέλει να περάσει.
Δείτε το βίντεο:
Mουσική, στίχοι, τραγούδι : Μιχαήλ Άνθης
Ενορχήστρωση : Γιώργος Τσοκάνης, Μιχαήλ Άνθης
Προγραμματισμός : Γιώργος Τσοκάνης
Τρομπέτες : Περικλής Αλιώπης
Πιάνο : Γιώργος Τσοκάνης
Εκτέλεση Παραγωγής, Ηχογράφηση, Μίξη : Άρης Μπίνης
Mastering : Γιάννης Χριστοδουλάτος Sweet Spot Studio
Σκηνοθεσία, μοντάζ : Χριστόφορος Γερμενής
Σενάριο : Μιχαήλ Άνθης
Διεύθυνση φωτογραφίας, εικονολήπτης : Μαρία Κασιμάτη
Βοηθός εικονολήπτη : Πέτρος Μπακάσης
Παραγωγή : INTER NOS
Μιχαήλ Άνθης
Πόσα σκαλοπάτια
Ο κόσμος ξαφνικά σαν να κοιμήθηκε
και ξέχασε να βάλει ξυπνητήρι
μια κούφια προσευχή πάλι φοβήθηκε
στα πλάνα του Θεού να βρει χαΐρι
Σε οθόνη κινητού η ζωή στριμώχτηκε
φιλίες από αγνώστους να γυρεύει
χαζεύει μια φυλή που αξιώθηκε
στην ίδια της τη γη να ζητιανεύει
Πόσα σκαλοπάτια θες να κατεβώ
να σε αγαπήσω πριν σε απατήσω
Πόσες αμαρτίες να εξομολογηθώ
για να μηδενίσω και να ξαναρχίσω
Συγγνώμη, παιδί μου, που έφερα την κόλαση εδώ
Στις εκκλησιές αγγέλοι στήνουνε χορό
με δάκρυα ζεϊμπέκικα αβέρτα
μάτια που αρνούνται να χορτάσουν με χυλό
με στρώμα ματωμένη μια κουβέρτα
Τα νέα των οκτώ θα παίξουνε ξανά
στις έντεκα, στις δώδεκα, στη μία
τον λάκκο της αλήθειας σκάβουνε βαθιά
ποτέ να μην την βρει η ιστορία
Πόσα σκαλοπάτια θες να κατεβώ
να σε αγαπήσω πριν σε απατήσω
Πόσες αμαρτίες να εξομολογηθώ
για να μηδενίσω και να ξαναρχίσω
Συγγνώμη, παιδί μου, που έφερα την κόλαση εδώ
