Το «Θα» -σε γραμματικό επίπεδο- είναι μόριο.
Το «Θα», όμως, ανάγεται σε ουσιαστικό, ως συμπυκνωτικό υποσχέσεων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε το Σάββατο στο «Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο»
και η ομιλία του στο πλαίσιο τής «Δ.Ε.Θ.» ήταν η απόλυτη σημειολογική αυτο-αναίρεσή του·
οποία ειρωνεία, λοιπόν, ο πολιτικάντης που το 2017 εξεστόμιζε τη φράση
«Μ’ ενδιαφέρει η Επικοινωνία και όχι η Ουσία»,
στηρίζει την πολιτική του ύπαρξη στο ουσιαστικό «Θα».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα «Θα» του.
77 «Θα».
77 υποσχέσεις.
Και ακόμη περισσότερα ταξίματα, καλυμμένα πίσω από τον σύνδεσμο «Να».
Το «Να» είναι συχνά η έντεχνη αντικατάσταση τού «Θα»,
καθώς δεν έχει το ίδιο προκλητικό άκουσμα, εκπέμπει διακριτικότητα
και συνάμα περνάει στο ακροατήριο το υποσυνείδητο μήνυμα
ότι υπάρχουν η Πρόθεση, η Διάθεση και -κυρίως- η Δύναμη.
Απολύτως συνειδητά και προσανατολισμένα,
ο θεσμικός δωροδοκητής είπε 77 «Θα»
και πολλαπλάσια «Να» που στην πραγματικότητα ήταν τα πιο πομπώδη «Θα» του,
ενώ η τρίτη λέξη που εξέφερε κατά κόρον ήταν το «Όφελος»
(θέλει ο πρωθυπουργίσκος να κρυφτεί, αλλά η «Δ.Ε.Θ.» δεν τον αφήνει).
Επί τής ουσίας, ολάκερη η ομιλία ήταν ένα τερατώδες «Θα»,
το οποίο -ωσάν δυστοπικό παζλ- αποτελούταν από εκατοντάδες ψηφίδες.
Το Ποιηματάκι τού Μητσοτάκη.
Το είπε καλά το «ποιηματάκι» του ο δήθεν ενωτικός Μητσοτάκης.
Το είπε όσο καλά χρειαζόταν,
ώστε να μπορεί να πείσει τούς αφελείς, τούς αμνήμονες, τούς παρτάκηδες.
Με τη σεσημασμένη οίησή του
και με τη γελοιωδώς επιτηδευμένη διακύμανση των ηχοχρωμάτων του,
έδινε το παράγγελμα στους κομματικούς κλακαδόρους
και αμέσως ερχόταν το διατεταγμένο χειροκρότημα
να παραγάγει ήχους κουδουνίστρας για τούς εντυπωσιαζόμενους μωρούς.
Καθρεφτάκια σε ιθαγενείς·
ο ίδιος ο Μητσοτάκης, άλλωστε,
προσφέρει εαυτόν σε ετούτην την πολιτειακή παρωδία,
όντας «Ο Καθρέφτης των Ιθαγενών»
Όμως, όλα τα «“Θα” τού Μητσοτακικού Κόσμου»,
εξαϋλώνονται από τα δύο «Θα»
που έχει κληροδοτήσει στην Ελληνική Κοινωνία η «Τραγωδία των Τεμπών».
Ναι, δεν είμαστε ουτοπιστές,
και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά τομάρια εκεί έξω
που νοιάζονται μόνο για την πορτοφόλα τους
(δεν αναφέρομαι στους πένητες που παλεύουν για την Επιβίωση),
ναι, δεν είμαστε ουτοπιστές,
και γνωρίζουμε ότι σε κάθε τραγωδία αναλογούν πολλά τομάρια-ψηφοφόροι
που -ελέω των συμφερόντων τους- τάσσονται με τον Θύτη και όχι με τα Θύματα,
όμως αυτοί είναι υπάνθρωποι και εδώ μιλάμε για Ανθρωπιά.
Τα 2 «Θα» που εξαϋλώνουν 77 «Θα».
«Μαμά, κοιμήσου. ΘΑ αργήσω…».
«Το Έγκλημα ΔΕΝ ΘΑ ξεχαστεί.».
Το πρώτο «Θα» είναι άμεσο.
Το δεύτερο «Θα» είναι έμμεσο, δηλώνεται διά τής αρνήσεως,
υποδηλώνεται διά τής απαρέγκλιτης αποφάσεως.
ΔΕΝ ΘΑ ξεχάσουμε το Έγκλημα.
ΘΑ θυμόμαστε εσαεί το Έγκλημα.
Χώρα χωρισμένη στα δύο.
Από τη μία, η ψωραλέα-παραδόπιστη-ξιπασμένη-σιελορροούσα δουλοπαροικία τής «Δ.Ε.Θ.».
Από την άλλη, οι ταυτόχρονες μνημόσυνες συγκεντρώσεις για τα «Τέμπη».
Από τη μία, η σάπια Νεοελλάδα που προσκυνάει τα «Θα».
Από την άλλη, η υγιής Ελλάδα που δεν δωροδοκείται, που θυμάται, που αντιστέκεται.
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
