«Η φλόγα κρατιέται ζωντανή, αν δεν κρατηθεί ζωντανή η φλόγα τελειώσαμε όλοι! Ένα ψέμα ζούμε συνέχεια, μονίμως, δεν ξέρεις ποια είναι η αλήθεια και ποια είναι η μπλόφα, είναι τρελό…». Αυτά ήταν λόγια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα από την τελευταία του συνέντευξη. Την επομένη έδωσε την ύστατη συναυλία του και λίγες ώρες αργότερα έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στη μουσική και σε όσους τον αγάπησαν.
Η φλόγα που δεν έσβησε
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία Βόλου. Από μικρό παιδί ήρθε σε επαφή με τη μουσική, έχοντας αγοράσει σε ηλικία εννέα ετών τον πρώτο του δίσκο, το «Help» των Beatles, και λίγο αργότερα το «Revolver». Ήταν γιος του Δημήτρη Μαχαιρίτσα, συνθέτη και διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας της ΕΡΤ.
Στα δέκα χρόνια του μετακόμισε στην Αθήνα, μετά τον θάνατο του πατέρα του, και σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο. Δούλεψε σε αποθήκη δισκογραφικής εταιρείας, μένοντας πάντα κοντά στη μουσική. Η πρώτη του σκηνική εμπειρία ήταν στο πλευρό του Πάνου Τζαβέλα, τραγουδώντας αντάρτικα τραγούδια στην μπουάτ «Συντροφιά» της Πλάκας.
Από τους P.L.J. Band στο Παρίσι και τις δυσκολίες
Σε ηλικία 20 ετών δημιούργησε μαζί με τον Πάνο Κιρκιλή, τον Τάκη Βασαλάκη και τον Αντώνη Μιτζέλο το συγκρότημα P.L.J. Band, με πρότυπο τους Aphrodite’s Child του Βαγγέλη Παπαθανασίου, τον οποίο γνώριζε από μικρός. Το πρώτο τους άλμπουμ είχε τίτλο «Armageddon».
Με τη μεσολάβηση του Γιάννη Πετρίδη, το συγκρότημα ταξίδεψε στο Παρίσι για να παρουσιάσει τη δουλειά του στην Polygram. Χωρίς χρήματα για ξενοδοχείο, κοιμόντουσαν στο παλιό Ford του αδερφού του Μαχαιρίτσα, κάτω από γέφυρες και ακόμη και σε νεκροταφεία, όπως αποκάλυψε αργότερα ο Δημήτρης Βασαλάκης. Επέστρεψαν απογοητευμένοι στην Ελλάδα περιμένοντας απάντηση.
Από τους Τερμίτες στο έντεχνο ροκ
Το 1983 το συγκρότημα μετονομάστηκε σε «Τερμίτες», παραπέμποντας στους Beatles («Σκαθάρια»). Η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήταν το «Πόσο σε θέλω», που ακούστηκε πρώτη φορά σε συναυλία στον Λυκαβηττό το 1986. Δύο χρόνια αργότερα οι Τερμίτες διαλύθηκαν, αλλά επανενώθηκαν δέκα χρόνια αργότερα.
Από το 1989 και μετά, ο Μαχαιρίτσας ξεκίνησε solo καριέρα γεμάτη συνεργασίες. Η καθοριστική στιγμή ήρθε με τον δίσκο «Διδυμότειχο Μπλουζ», όπου η ομώνυμη μπαλάντα ερμηνεύτηκε από τον Γιώργο Νταλάρα. Ακολούθησαν 16 ακόμη προσωπικοί δίσκοι, όπως «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα» (1993), «Παράθυρα που κούρασε η θέα» (1995), «Παυσίλυπον» (1997), «Το διάλειμμα κρατάει δύο ζωές» (2001) – ο πιο εμπορικός του –, καθώς και τα «Τόσα χρόνια μια ανάσα» (2007) και «Η εποχή των αμνών» (2010).
Συνεργάστηκε με κορυφαίους καλλιτέχνες: Γιώργο Νταλάρα, Μαρία Φαραντούρη, Διονύση Σαββόπουλο, Δήμητρα Γαλάνη, Δημήτρη Μητροπάνο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πυξ Λαξ, Γιάννη Κότσιρα, Μίλτο Πασχαλίδη, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Ζουγανέλη, Σάκη Μπουλά, Διονύση Τσακνή και πολλούς άλλους.
Ο ξαφνικός αποχαιρετισμός ενός ροκ ποιητή
Ο ίδιος είχε παραδεχτεί πως είχε κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών, αλλά έμεινε μόνο στα «ελαφριά» και με καπνική μέθοδο. Όπως είχε εξομολογηθεί, τα σταμάτησε «μαχαίρι» όταν γνώρισε τη μελλοντική του σύζυγο, γιατί δεν μπορούσε ούτε να την παρακολουθήσει στη συζήτηση. Από τότε προειδοποιούσε τη νεολαία και την κόρη του «να μείνουν μακριά».
Το «Διδυμότειχο Μπλουζ» βασίστηκε στις προσωπικές του εμπειρίες στον στρατό. Ο στίχος γράφτηκε από τον Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλο ύστερα από αφήγησή του. Αν και προοριζόταν αρχικά για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τελικά το τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας, και η επιτυχία ήταν καταιγιστική.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας πέθανε στον ύπνο του στις 9 Σεπτεμβρίου 2019, σε ηλικία 63 ετών, στο εξοχικό του στον Πτελεό Πηλίου. Είχε προηγηθεί επέμβαση bypass μερικά χρόνια πριν. Την επόμενη μέρα θα εμφανιζόταν με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στο Ηρώδειο, σε συναυλία υπέρ του σωματείου «Μαζί για το Παιδί».
Ο Γιάννης Ζουγανέλης αποκάλυψε ότι την τελευταία του νύχτα παρακολούθησε μέχρι τις 3 το πρωί τον αγώνα τένις του Ραφαέλ Ναδάλ, λίγο πριν έρθει ο αιφνίδιος θάνατος.
