Η Σίσσυ Χρηστίδου όταν έκανε, 7 χρόνια πριν, το πρώτο της Q&A, τίποτα δεν προμήνυε το συναισθηματικό κυκεώνα που θα ακολουθούσε. Γιόρταζε τους 400.000 ακόλουθους, βρισκόταν σε μια περίοδο βαθιάς, σχεδόν εφηβικής ευφορίας και απαντούσε με χαμόγελο σε ερωτήσεις για τον έρωτά της με τον Θοδωρή Μαραντίνη. Τότε, όλα έμοιαζαν σταθερά, τρυφερά, σχεδόν κινηματογραφικά. Τώρα, επτά χρόνια μετά, η ίδια παραδέχεται: «Μεγάλωσα σε ένα ροζ συννεφάκι. Αναλαμβάνω την ευθύνη της αφέλειας. Τώρα που το βλέπω απ έξω, κι εγώ απορώ. Μου φαίνεται τρομερά πληγωτικό όλο αυτό που συμβαίνει».
Η αντίθεση είναι συγκλονιστική. Η Σίσσυ Χρηστίδου μιλούσε, σε εκείνο το παλιό Q&A, σαν γυναίκα που είχε βρει το άλλο της μισό. «Το αγόρι μου είναι πολύ γλυκό και ρομαντικό και φροντίζει να κάνει για μένα, όλα αυτά που είχα ονειρευτεί σαν κορίτσι», έλεγε. «Ήξερα ότι αυτός ο άντρας θα καθορίσει τη ζωή μου από την πρώτη στιγμή που τον είδα». Τα μάτια της έλαμπαν όταν περιέγραφε τη γνωριμία τους, μια στιγμή που την ένιωθε σαν σκηνή από ταινία, σαν μια συνάντηση προκαθορισμένη από τη μοίρα.
Δεν ήταν μόνο ο τόνος της. Ήταν και το περιεχόμενο. Μιλούσε για μια σχέση γεμάτη ένταση και πάθος: «Ζούμε με πάρα πολύ πάθος… με την ίδια ένταση που αγαπιόμαστε, με την ίδια ένταση θα τσακωθούμε και θα πάρουμε αποστάσεις. Θα ξαναβρεθούμε και θα είναι παθιασμένη η σχέση μας. Δεν έχω βαρεθεί ούτε μια μέρα σε αυτή τη σχέση, 13 χρόνια ούτε μια μέρα». «Ναι Θοδωρή μου σε αγαπάω!» απάντησε σε μια ερώτηση – ανάμεσα στις χιλιάδες – του άντρα της που την ώρα του live της έκανε ερώτηση μέσα από το διαδικτυακό του προφίλ… «Να απαντήσουμε και στο παιδί μας για να μην σκάει…» συμπλήρωσε εκείνη.
«Ζούμε με πάρα πολύ πάθος». Τότε, αυτή η φράση ακουγόταν σαν ύμνος στον έρωτα. Σήμερα, ακούγεται σαν προειδοποίηση που η ίδια δεν έβλεπε. Γιατί πίσω από το «πάθος» πολλές φορές κρύβεται ο κύκλος της φθοράς, της έντασης, της εξάντλησης. Όμως, εκείνη το βίωνε σαν φυσιολογικό: «Αν δούμε ότι πάει να βαλτώσει κάτι, προσπαθούμε να ξαναφέρουμε τη ζωντάνια… εννοείται ότι υπάρχουν περίοδοι που το έχουμε χάσει, που παίρνουμε αποστάσεις μεταξύ μας… και αυτό το αγκαλιάζουμε, δεν το πολεμάμε».
Ήταν το πορτρέτο μιας γυναίκας βαθιά ερωτευμένης, αφοσιωμένης, με πίστη στον άνθρωπό της. Επέμενε ότι η σχέση αυτή έχει χώρο και χρόνο για τον καθένα, ότι αυτό είναι το μυστικό που τους κρατάει «ερωτευμένους, αγαπημένους και θετικούς απέναντι στη ζωή». Υπερασπιζόταν τη σχέση τους σε κάθε λέξη της, αναφέροντας ακόμη και ότι «όλα τα τραγούδια τα έχει γράψει για εμένα» και ότι το πιο αγαπημένο της ήταν ο «Αύγουστος» – επειδή Αύγουστο γνωρίστηκαν.
Τότε, η εικόνα ήταν καθαρή: μια γυναίκα που ζούσε μέσα από τον έρωτά της, που είχε επενδύσει συναισθηματικά και οικογενειακά, που πίστευε ακράδαντα στη δεμένη αλλά ταραχώδη σχέση τους. Μια γυναίκα που έλεγε: «Εμείς σαν οικογένεια είμαστε ενωμένοι».
Δείτε τι έλεγε στο κανάλι της στο YouTube:
govastiletto.gr – Σίσσυ Χρηστίδου: «Είμαι συντηρητική σε αυτό το κομμάτι» – Η απάντηση για την προσωπική ζωή της
