Η ανακάλυψη αποτελεί το πρώτο ψηφιδωτό που έχει έρθει ποτέ στο φως ποτέ κατά μήκος του διαδρόμου Μιδυάτ-Νουσάιμπιν, μιας περιοχής πιο γνωστής για τα αρχαία φρούρια και τα καραβάν-σεράι (πανδοχείο) της.
Η ανακάλυψη έγινε στη Σιβρίτσε (περιοχή Μπεγιαζσού), εντός της κοιλάδας Τσαγ Τσαγ, μιας ζώνης πλούσιας σε αρχαιολογική κληρονομιά. Κατά τη διάρκεια εργασιών καθαρισμού και αποκατάστασης σε έναν ιδιόκτητο, για χρόνια εγκαταλελειμμένο νερόμυλο, οι εργάτες παρατήρησαν χρωματιστές πέτρες ενσωματωμένες στο δάπεδο και ανέφεραν το εύρημα στη Διεύθυνση του Μουσείου του Μαρντίν.
Από νερόμυλος διοικητικό σύμπλεγμα
Μια σωστική ανασκαφή υπό την ηγεσία του Idris Akgül, Διευθυντή του Μουσείου Μαρντίν, αποκάλυψε τμήματα ενός περίτεχνου ψηφιδωτού δαπέδου διακοσμημένα με γεωμετρικά και σχοινόπλεκτα μοτίβα, συμπεριλαμβανομένων σχεδίων κύματος, σταυρού και το σχήμα του άπειρου.
Τα ψηφιδωτά —που καλύπτουν περίπου 40 τετραγωνικά μέτρα— διαθέτουν τετράγωνα, κυκλικά και τριγωνικά πλαίσια διατεταγμένα σε συμμετρικά μετάλλια.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι τα ευρήματα, μπορεί να επεκτείνονται σε γειτονικά οικόπεδα, υποδηλώνοντας ένα μεγαλύτερο, πιθανώς κάποιο συγκρότημα.
Πρωτιά για την ιστορική περιοχή
Μέχρι τώρα, κανένα βυζαντινό ψηφιδωτό δεν είχε τεκμηριωθεί στον διάδρομο Μιδυάτ-Νουσάιμπιν.
Ως εκ τούτου, το εύρημα παρέχει κρίσιμα νέα στοιχεία για τα διοικητικά και οικιστικά πρότυπα της περιοχής κατά την Ύστερη Αρχαιότητα.
Θα ακολουθήσουν εργασίες συντήρησης, και οι ιδιοκτήτες του ακινήτου έχουν προτείνει το άνοιγμα του χώρου στους επισκέπτες μόλις ολοκληρωθούν οι προσπάθειες διατήρησης.
Μια τυχαία ανακάλυψη που αναδείχθηκε σε πολιτιστικό ορόσημο
Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, Ρεσίτ Τσοσκούν, δήλωσε ότι αρχικά στόχευε να αποκαταστήσει τον μύλο του 19ου αιώνα για τουρισμό, αλλά σύντομα συνειδητοποίησε το πραγματικό του βάθος:
«Περιμέναμε μια κατασκευή 100 ή 150 ετών, αλλά το έδαφος αποκάλυψε κάτι πολύ παλαιότερο — σχεδόν 1.500 χρόνια. Μια τέτοια κληρονομιά αξίζει να προστατευθεί και να μοιραστεί με το κοινό».
Οι αρχαιολόγοι λένε ότι η επιγραφή Τίτος Δομέστικος μπορεί να προσφέρει σπάνια γνώση για το δίκτυο των τοπικών διοικητών στην πρώιμη βυζαντινή βόρεια Μεσοποταμία, αναμορφώνοντας τον τρόπο με τον οποίο οι μελετητές κατανοούν τη διακυβέρνηση σε αυτή τη μεθοριακή ζώνη.
