Η Μπέτυ Αρβανίτη επιστρέφει στο σινεμά μετά από πολλά χρόνια
Για τον ρόλο της μητέρας του, της καταξιωμένης ηθοποιού Μπέτυς Αρβανίτη, στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη μιλά ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης.
Είδα την ταινία και για έναν πολύ προσωπικό λόγο, γράφει ο Αλέξης Σταμάτης: «Στην ταινία εμφανίζεται η μητέρα μου, επιστρέφοντας στο σινεμά μετά από πολλά χρόνια. Ένας ρόλος τολμηρός, απαιτητικός, κόντρα. Όσοι δείτε την ταινία θα καταλάβετε».
Ο συγγραφέας εκθειάζει την ταινία, που έχει τίτλο «Σπασμένη Φλέβα», για τη σκηνοθεσία της αλλά και για την ερμηνεία του Βασίλη Μπισμπίκη, για τον οποίο αναφέρει: «Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι η καρδιά αυτής της κόλασης. Κρατάει την ταινία με τρόπο σχεδόν υποδόριο, κάθε παύση, κάθε βλέμμα, είναι μικρός σεισμός μέσα στη σκηνή. Δεν κάνει επίδειξη δύναμης, κάνει την κατάρρευση να συμβαίνει μπροστά μας, με μια σπάνια ειλικρίνεια. Σπουδαία ερμηνεία».
Η ανάρτηση του Αλέξη Σταμάτη για τη Μπέτυ Αρβανίτη
Χτες είδα στην πρεμιέρα, στη Στέγη, τη Σπασμένη Φλέβα του Γιάννη Οικονομίδη. Πέρα από το ότι εκτιμώ βαθιά τον Γιάννη ως δημιουργό, υπήρχε κι ένας άλλος, πολύ προσωπικός λόγος. Στην ταινία εμφανίζεται η μητέρα μου, επιστρέφοντας στο σινεμά μετά από πολλά χρόνια. Ένας ρόλος τολμηρός, απαιτητικός, κόντρα. Όσοι δείτε την ταινία θα καταλάβετε.
Το έργο είναι η σταδιακή κάθοδος στην κόλαση ενός ανθρώπου που βυθίζεται στα χρέη, στα αδιέξοδα, στην ίδια του την αδυναμία. Και αυτό που τρομάζει δεν είναι κάποια «μεγάλη» πράξη, αλλά πόσο λίγο χρειάζεται για να σπάσει ο καθημερινός άνθρωπος όταν φτάσει στο όριό του. Χωρίς υπερβολές, χωρίς εντυπωσιασμούς, η ταινία δείχνει ότι ο καθένας μας, στη λάθος στιγμή, μπορεί να γίνει ικανός για τα πάντα.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι η καρδιά αυτής της κόλασης. Κρατάει την ταινία με τρόπο σχεδόν υποδόριο, κάθε παύση, κάθε βλέμμα, είναι μικρός σεισμός μέσα στη σκηνή. Δεν κάνει επίδειξη δύναμης, κάνει την κατάρρευση να συμβαίνει μπροστά μας, με μια σπάνια ειλικρίνεια. Σπουδαία ερμηνεία.
Υπάρχει και η ανατροπή του τέλους. Ανθρώπινη, ανελέητη. Μια σκηνή που σε κάνει να ξαναδείς όλη την ταινία από την αρχή, σαν να φωτίστηκαν ξαφνικά όσα δεν τολμούσες να κοιτάξεις.
Μπράβο, Γιάννη. Για το θάρρος, για την ακρίβεια, για τη σκοτεινή αλήθεια που κουβαλάει αυτή η ταινία.
Πηγή
