Όλα διαφορετικά – επιγράφεται το άρθρο του πρώην Βουλευτή ‘Α Θεσσαλονίκης Γιάννη Σαρίδη , το οποίο και ακολουθεί
Το ξέραμε πως “φέτος θα ήταν όλα διαφορετικά”. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να το βγάλουμε αυτό το συμπέρασμα.
Πολύ σύντομα, ήδη -κατά τη γνώμη μου- από τις αρχές ακόμα της πανδημίας οι περισσότεροι εκεί είχαμε καταλήξει, σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα, πως δηλαδή “Φέτος θα είναι όλα διαφορετικά.”
Αυτό που δεν ξέραμε, γιατί δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να το ξέρουμε, ήταν το τί ακριβώς σημαίνει τελικά αυτό το “διαφορετικά”.
Καθημερινά, όλες και όλοι χαρτογραφούμε τη νέα πραγματικότητα που μας επιβλήθηκε. Κάθε μέρα καταγράφουμε και κάτι νέο, μια διαφορά, κάτι μικρό, ίσως και ασήμαντο, που ενώ πρώτα έμοιαζε περαστικό, τώρα δηλώνει πως ήρθε για να μείνει.
Κάθε πρώτη μας επαφή με τα νέα δεδομένα, κάθε εμπόδιο που συναντάμε, κάθε διαδικασία που ακολουθούμε για πρώτη φορά ορίζουν το παρόν μας αλλά ταυτόχρονα -και αυτό πρέπει να προσέξουμε- διαμορφώνουν το μέλλον μας.
Πρέπει να είμαστε λοιπόν εξαιρετικά προσεκτικοί στο ποια πράγματα επιτρέπουμε στον εαυτό μας να συνηθίσει, ποιες διαδικασίες του μαθαίνουμε να θεωρεί “φυσιολογικές”, πως χρησιμοποιούμε και τι περιεχόμενο αποδίδουμε στις πολλές νέες λέξεις που επιβλήθηκαν στο λεξιλόγιο μας.
Ένα κομμάτι του “διαφορετικά” μπορούμε να το εντοπίσουμε στις ευχές που ανταλλάσσουμε αυτές τις μέρες. Μαζί με τις ευχές για “μη χειρότερα” (νομίζω πως αυτή είναι η ευχή που επικρατεί φέτος) αυτές τις μέρες ανταλλάσσουμε και γνώμες για το εμβόλιο.
Πρώτη ερώτηση”- Είσαι καλά;” και δεύτερη ερώτηση “-Το εμβόλιο θα το κάνεις;“. Μετά ρωτάμε “-Τί θα κάνετε στις γιορτές;” για να πάρουμε την ίδια απάντηση που όλοι -εξαιρουμένων όσων θα εργάζονται- δίνουμε “-Ε, να εδώ στο σπίτι, καραντινιασμένοι και εξαρτημένοι από το μισθό μας“.
Αλλά η συζήτηση είναι γύρω από το εμβόλιο. Και αφού συμφωνήσουμε και στα δύο, πως δηλαδή ναι μεν κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν δια νόμου να κάνει το εμβόλιο αλλά και από την άλλη κανείς δεν έχει το δικαίωμα με την συμπεριφορά του να θέτει σε κίνδυνο τις ζωές των υπολοίπων, τότε ξεκινάει ο ουσιαστικός διάλογος.
Δηλαδή πριν δούμε πως θα διαχειριστούμε την σχέση των εμβολιασμένων με τους ανεμβολίαστους θα πρέπει πρώτα να καταλήξουμε στο αν είναι σωστό και γιατί είναι σωστό να επιλέξει κανείς με γνώμονα την Λογική να εμβολιαστεί.
Από τη στιγμή που δεν έχουμε οι ίδιοι τις απαραίτητες γνώσεις, ώστε να κρίνουμε μόνοι μας, θα πρέπει να βασιστούμε κάπου, να δείξουμε εμπιστοσύνη σε κάποιον, να δεχτούμε τα λόγια και τα επιχειρήματα κάποιου.
Άρα, αυτό που τελικά μπορούμε να κάνουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε καθώς δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι το να αποφασίσουμε πολύ προσεκτικά το σε ποιον θα δείξουμε εμπιστοσύνη, ποιον θα ακούσουμε, ποιον θα πιστέψουμε, ποιανού τις συμβουλές θα ακολουθήσουμε.
Και εδώ ξεκινάει το πρόβλημα και το δικό μας αλλά και της σημερινής κυβέρνησης.
Η εμπιστοσύνη των Ελλήνων σε αυτούς που αρμοδίως έχουν την ευθύνη είναι -αν όχι ανύπαρκτη- λίγη.
Σίγουρα πάντως “όχι αρκετή”.
Που λοιπόν θα δείξουν εμπιστοσύνη τελικά οι Έλληνες;
Στην Λογική τους.
‘Όπως πάντα. Εδώ άλλωστε, σε αυτά τα χώματα, γεννήθηκε αυτή η -αρχαία όσο και ο πολιτισμός μας- λέξη.
Τί σημαίνει αυτό;
Σημαίνει πως οι Έλληνες Πολίτες -λογικά σκεπτόμενοι- κοιτάνε στα μάτια τους Έλληνες Γιατρούς, αυτούς που τους έχουν σώσει από τόσα και τόσα, κοιτάνε τους Έλληνες Νοσηλευτές που τους στηρίζουν χρόνια και χρόνια, κοιτάνε δηλαδή αυτούς που και μπορούν να έχουν άποψη, να έχουν γνώμη και έχουν ήδη αποδείξει ποιοι είναι.
Δεν περιμέναν τον κορονοιό. Κοιτάνε να δούνε αν και πότε θα κάνουν οι Γιατροί και οι Νοσηλευτές το Εμβόλιο. Γιατί τότε ο κάθε λογικός πολίτης θα έχει ένα πάτημα να πάρει μια απόφαση.
Το αν θα κάνει ο πρωθυπουργός πρώτος το εμβόλιο του ή όχι αφορά τους Γιατρούς και όχι τους Πολίτες.
Αν νομίζει ο κύριος Πρωθυπουργός πως κάποιος πρέπει να πειστεί, τότε να δοκιμάσει να πείσει τους Έλληνες Γιατρούς και τους Έλληνες Νοσηλευτές στο σύνολο τους. Και να μην χαλάσει ούτε ένα ευρώ για να απευθυνθεί σε εμάς τους Πολίτες. Ότι έχει να πει να το πει στους Έλληνες Γιατρούς και τους Έλληνες Νοσηλευτές.
Και εκείνοι με την σειρά τους, θα πείσουν τους υπόλοιπους Έλληνες Πολίτες.
Όταν δεν μπορείς να ελέγξεις ο ίδιος τα επιχειρήματα που σου παρουσιάζονται, τότε χρειάζεται να έχεις εμπιστοσύνη σε αυτόν που στα παρουσιάζει για να του επιτρέψεις να σε πείσει.
Και η Λογική δεν επιτρέπει στον Έλληνα Πολίτη να δείξει εμπιστοσύνη στον κύριο Μητσοτάκη, η κυβέρνηση του οποίου επιχειρεί να μας εκπαιδεύσει να δεχόμαστε ως σοβαρή απάντηση το “Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε” και να θεωρούμε φυσιολογικό το να διώκεται όποιος διαμαρτύρεται, να φιμώνεται η αντίθετη γνώμη, να παραβλέπονται οι νόμιμες διαδικασίες, να παρακάμπτονται οι προβλεπόμενοι περιορισμοί, να αγνοούνται οι θεσμοθετημένες προϋποθέσεις.
Ήταν πράγματι όλα διαφορετικά φέτος. Κάποια πράγματα άλλαξαν για πάντα είτε το θέλαμε, είτε όχι. Κάποια άλλα όμως είναι ακόμα στο χέρι μας είτε να τα αλλάξουμε, είτε να σταματήσουμε αυτούς που πάνε να τα αλλάξουν υπό την κάλυψη της γενικότερης αναμπουμπούλας, χωρίς την σύμφωνη γνώμη μας.
Καλές γιορτές.. Καλά Χριστούγεννα .
*Ο Ιωάννης Σαρίδης είναι Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχ. Ε.Μ.Π
Πρόεδρος του Οικολογικού Εισιτηρίου Θεσσαλονίκης ,
και πρώην Βουλευτής ‘Α Θεσσαλονίκης
