“Θαυμάζω την πίστη και την επιμονή μου”
από τη Ρενέ Σαραντινού
Δε θέλει να γειώνεται, αλλά να είναι
προσγειωμένη, με πνεύμα στον ουρανό, πόδια
στη γη και ψυχή ελεύθερη. Ο γιος της είναι ο
πρωταγωνιστής της, ενώ η ίδια δηλώνει πως
είναι ο άντρας της ζωής της.
Είναι τυχεροί οι ηθοποιοί που δουλεύουν στην
τηλεόραση αυτό τον καιρό.
Είναι μεγάλη τύχη κι ευλογία να δουλεύεις αυτό
τον καιρό. Έχω πολλούς φίλους, συναδέλφους
και ξέρω τι συμβαίνει με το θέμα της δουλειάς.
Είμαι ευγνώμων που δουλεύω, όχι μόνο γι’ αυτό,
αλλά κι επειδή μετά το σήριαλ το “Το σόι μου”, ο
πήχης ήταν ψηλά από θέμα συνθήκης, βρήκα μια
τέτοια δουλειά, με τέτοια παρέα και συνεργασία,
πολύ καλή παραγωγή, όπου πηγαίνουμε με
χαρά. Δεν υπάρχουν γκρίνιες και το οτιδήποτε
αντιμετωπίζεται καλά. Μου λείπει πολύ το
θέατρο, κι όχι μόνο στους ηθοποιούς, αλλά και
στους θεατές, γιατί είναι ο πυρήνας μας.
Η τηλεόραση είναι το εύκολο κομμάτι της
υποκριτικής, όπως πιστεύουν κάποιοι;
Όχι, καθόλου εύκολο, υπήρχε κάποτε αυτή η
φήμη, κι είχαμε πέσει κι εμείς “θύματα”. Εννοώ
ότι όταν εγώ τελείωσα τη σχολή, η τηλεόραση
ήταν “κόκκινο πανί”, ακριβώς επειδή είναι πιο
εύκολο και μετά συνηθίζεις στην ευκολία αυτή,
κάτι το οποίο ήταν λάθος, διότι η τηλεόραση
χρειάζεται και μπορεί να γίνει καλύτερη όταν
κοπιάσεις και καταλάβεις, είναι άλλος κώδικας.
Δεν είναι εύκολο, έχει κούραση, είμαστε εργάτες,
είναι χειρονακτική δουλειά, κι όταν υπερβαίνεις τα
όρια σου και περνάς την “γκρίζα ζώνη”, που είσαι
ένα με την κούραση, κι εκεί συνεχίζεις. Αντίστοιχη
δυσκολία με το θέατρο έχει και η τηλεόραση.
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός;
Σίγουρα από πολύ μικρή, αλλά δεν κατάλαβα ότι
θέλω να γίνω ηθοποιός, κατάλαβα ότι ίσως θα
μπορούσα να γίνω, το ήθελα, αλλά δεν τολμούσα
να το πω. Δεν είμαι ακόμα η ηθοποιός που θα
ήθελα να είμαι…
Τι εννοείς;
Ότι εύχομαι κάποια στιγμή να μπορώ να με
θαυμάσω.
Τώρα δε σε θαυμάζεις;
Όχι…τώρα θαυμάζω την πίστη και την επιμονή
μου… αλλά ακόμα…
Μήπως είσαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό σου;
Όχι, δεν είναι θέμα αυστηρότητας, το εννοώ, ο
στόχος μου είναι στις στιγμές…δε μας αρέσει ο
εαυτός μας. Όταν καταφέρνω να παρακολουθώ
τον εαυτό μου στην τηλεόραση και να με
παραδεχτώ, μου είναι αρκετό. Στο θέατρο
αντίστοιχα, δε μπορώ να νιώσω ότι είμαι καλή,
από την αρχή μιας παράστασης μέχρι το τέλος,
αλλά αν υπάρξουν 2-3 στιγμές που να νιώσω
καλά με τον εαυτό μου, μου είναι αρκετό.
Προσπαθώ να προσγειώνω τον εαυτό μου.
Ο καλλιτέχνης είναι ελεύθερο πνεύμα, δεν πρέπει
να προσγειώνεται…εσύ γιατί το κάνεις;
Δε θέλω να γειώνομαι, αλλά θέλω να είμαι
προσγειωμένη, να είναι το πνεύμα μου στον
ουρανό και τα πόδια μου στη γη.
Η ψυχή, στον αέρα;
Η ψυχή είναι ελεύθερη, αλλά πρέπει να είσαι
προσγειωμένος για να δεις και ν’ αντιμετωπίσεις
τα λάθη σου, που μπορούμε και δικαιούμαστε να
κάνουμε όλοι.
Έχεις κάνει λάθη;
Άπειρα…μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω
τηλεόραση πολύ νωρίς και δεν έκανα,
οχυρωμένη πίσω από το ότι βγήκαμε από τη
σχολή του Εθνικού Θεάτρου και θεωρούσαμε, οι
περισσότεροι, ότι η τηλεόραση ήταν ένα εύκολο
“μονοπάτι”, κι ήταν λάθος μου αυτό. Τώρα
καταλαβαίνω ότι φοβόμουν και δεν το έκανα, γιατί
δεν το ήξερα, δε γνώριζα τι θα αντιμετωπίσω,
όμως έπρεπε να το είχα κάνει, να το είχα
τολμήσει, θα το είχα μάθει νωρίτερα.
Η λογική για σένα υπερτερεί του συναισθήματος;
Ίσως, όταν το σκέφτομαι, γιατί οι πράξεις μου,
δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν περνούν από το φίλτρο
της λογικής, λειτουργώ πιο πολύ με το
συναίσθημα. Η αποτίμηση γίνεται στο τέλος και
δεν ξέρω πότε είναι αυτό. Μέχρι στιγμής έχω
πληρώσει γι’ αυτό, κι από το “υστέρημά” μου
μάλιστα, αλλά δεν ξέρω αν μου έχει βγει σε κακό
ή σε καλό. Πάντως, πολλές φορές θα ήθελα να
μη λειτουργώ έτσι και δεν τα έχω καταφέρει.
Σίγουρα ήμουν ειλικρινής με τον εαυτό μου, κι αν
αυτό έχει χρειαστεί να το πληρώσω παραπάνω,
ναι, το έχω κάνει και μπορεί να μου έχει βγει σε
κακό.
Άρα έχεις πληρώσει τα “χρέη” σου…;
Έχω πληρώσει παραπάνω, αυτό είναι το
θέμα…(γέλια)
Πότε σε δυσκόλεψε η ζωή;
Έχει να κάνει με απώλεια. Ο καθένας το
αντιμετωπίζει διαφορετικά. Επίσης, έχει να κάνει
με το οικογενειακό μου περιβάλλον, μ’ ένα
πρόβλημα υγείας…εκεί δε μπορείς να
επιστρατεύσεις καμία λογική, σε ακινητοποιεί, δε
μπορείς να κάνεις τίποτα, αλλάζουν τα πάντα.
Μίλησέ μου για τη σχέση σου με το γιο σου;
Ο γιος μου είναι ο άντρας της ζωής μου, κάθετα,
είναι ο πρωταγωνιστής μου, εννοείται ότι
πρωταγωνιστεί στο σπίτι, παντού. Το πόσο καλή
μάνα είσαι, το αποδεικνύει η καθημερινότητα.
Όλοι αγαπάμε τα παιδιά μας, το θέμα είναι τι
κάνουμε γι’ αυτό.
Σε κρίνει αυστηρά ο γιος σου;
Βέβαια, ο γιος μου, ο Γιώργος, είναι αυστηρός
κριτής μου, πάρα πολύ, μετά τη μαμά μου είναι
αυτός. Πρώτα, η πιο αυστηρή ήταν η μαμά μου,
τώρα είναι ο Γιώργος και είναι πάρα πολύ
εύστοχος, γενικότερα, στην κριτική του.
Του λείπεις ή σου λείπει περισσότερο;
Ευτυχώς, τον τελευταίο καιρό λόγω κορονοϊού, το
έχω ξεχάσει αυτό, δε μου λείπει και δεν του
λείπω, είμαστε συνέχεια μαζί, κι έχει περάσει σε
άλλο επίπεδο η επικοινωνία μας. Ο γιος μου είναι
10 χρονών, μεγαλώνει, έχει αλλάξει, ενώ οι
συζητήσεις μας πια είναι επιπέδου, όχι πλάκας.
Έτσι κι αλλιώς ήταν ένα πολύ ώριμο παιδί.
Ερεθίσματα του έδινα όσα μπορούσα, αυτός
γεννήθηκε ώριμος. Ευτυχώς δεν του λείπω και
δεν μου λείπει, γιατί περάσαμε μια τέτοια
περίοδο, κι ήταν πολύ δύσκολη, ήταν ότι
χειρότερο.
Η επιτυχία, φέρνει επιτυχία;
Ο πήχης ανεβαίνει, αλλά πρέπει να είμαστε
ικανοί κι έτοιμοι να αντεπεξέλθουμε σε
οποιαδήποτε συνθήκη και να μπορούμε να
έχουμε την υπομονή να βρίσκουμε, γιατί παντού
υπάρχουν καλά στοιχεία, αλλά πρέπει να τα
ψάχνουμε, να μη βλέπουμε την επιφάνεια, αλλά
να περιμένεις και κάτι θα έρθει, κι από τα
δύσκολα έρχονται…